Wenus to druga planeta od Słońca. Jest niezwykła pod wieloma względami. Poznajcie 10 ciekawostek o Wenus.
Witajcie na Wenus. Tak planeta to prawdziwe piekło. Temperatura i ciśnienie na powierzchni są tak wysokie, że nie przeżyłby tu żaden człowiek. A jednak w tutejszej atmosferze odkryto ślady fosforowodoru – czy to dowód na obecność życia?
Bliźniaczka Ziemi
Ze wszystkich planet Układu Słonecznego, Wenus jest najbardziej podobna do Ziemi. Obie planety są niemal tej samej wielkości, a skład Wenus jest w dużej mierze identyczny jak Ziemi. Orbita Wenus jest także najbliższa ziemskiej orbity spośród wszystkich planet Układu Słonecznego. Oba globy mają dość młode powierzchnie oraz grube atmosfery z chmurami.
Lata zamiast dni
Dzień na Wenus trwa 243 ziemskie dni. Tyle czasu zajmuje Wenus wykonanie jednego obrotu wokół własnej osi. To więcej niż obieg planety wokół Słońca (ziemski rok), który trwa 224,7 ziemskie dni. Oznacza to, że na Wenus dzień jest dłuższy od roku.
Piekielna temperatura
Ponieważ większość atmosfery Wenus jest zbudowana z dwutlenku węgla, na planecie występuje ekstremalny efekt cieplarniany, który ogrzewa powierzchnię. Tamtejsza temperatura przekracza 470 stopni Celsjusza. Jest tam wystarczająco gorąco, aby stopić ołów.
Ekstremalne ciśnienie
Ciśnienie powietrza na powierzchni Wenus jest ekstremalnie wysokie – ok. 90 razy wyższe niż ciśnienie na poziomie morza na Ziemi. Innymi słowy, ciśnienie na powierzchni Wenus jest mniej więcej takie samo jak ciśnienie na Ziemi ok. 1 km pod powierzchnią oceanu.
Potężne wiatry
Na Wenus wieją naprawdę potężne wiatry, które mogą osiągać prędkość nawet 724 km/h. Przy założeniu, że prędkość wiatru w huraganie kategorii 5. w skali Saffira-Simpsona osiąga ponad 250 km/h, na Wenus muszą panować warunki trudne do wyobrażenia. Jeżeli dołożymy do tego wysokie temperatury i ciśnienie, objawi się obraz wyjątkowo niegościnnego miejsca.
Wulkany Wenus
Na Wenus jest więcej wulkanów niż na jakiejkolwiek innej planecie Układu Słonecznego. Astronomowie wiedzą o ponad 1600 wulkanach na powierzchni planety, ale prawdopodobnie jest mnóstwo zbyt małych, by dało się je dostrzec z Ziemi. Chociaż większość z nich jest uśpiona, garstka nadal może wykazywać aktywność.
Wenus na tle Słońca
Wenus wyróżnia się od innych planet także tym, że możemy zaobserwować jej tranzyt przed tarczą słoneczną. Tranzyt to w astronomii przejście jednego ciała niebieskiego przez tarczę drugiego ciała niebieskiego, gdy oba ciała i obserwator znajdą się na jednej linii (tranzyt astronomiczny tarczowy). Tranzyty Wenus przed tarczą słoneczną zdarzają się rzadko – jedną z tych niezwykłych okazji były obserwacje w 2012 r.
Najjaśniejsza planeta
Mimo iż Wenus nie jest największą planetą Układu Słonecznego, to jej bliskość od Ziemi czyni ją najjaśniejszą planetą na nocnym niebie. Jest też drugim najjaśniejszym obiektem na niebie – zaraz za Księżycem. Wenus jest tak jasna, że w styczniu 2011 r. pewien pilot Air Canada pomylił ją z nadlatującym samolotem. Wykonał manewr awaryjny, ale później ustalono, że nie pojawił się żaden obiekt, tylko właśnie wyjątkowo jasna planeta Wenus.
Tajemnicza od zawsze
Wenus jest celem obserwacji astronomicznych od tysiącleci. Jej wędrówkę po niebie śledzili Babilończycy już 1600 r.p.n.e. Grecki matematyk Pitagoras jako pierwszy odkrył, że najjaśniejsze punkty na porannym i wieczornym niebie to w rzeczywistości ten sam obiekt – Wenus. W ciągu całej historii ludzkości, Wenus jest jednym z najczęściej badanych i obserwowanych ciał niebieskich na niebie.
Życie na Wenus
W chmurach Wenus znaleziono fosforowodór, czyli jedną z ziemskich sygnatur życia. Za odkrycie odpowiada zespół naukowców z MIT z polskim astrobiologiem, dr Januszem Pętkowskim na czele. Czy to oznacza, że na Wenus są organizmy żywe? Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Fosforowodór jest substancją bardzo trudną do wytworzenia w warunkach obecnych na skalistych planetach. Do tej pory wykrywano go jedynie na Jowiszu, Saturnie i Ziemi. Na Jowiszu i Saturnie, gdzie jest bardzo dużo wodoru w atmosferze (inaczej niż na Wenus), fosforowodór jest produkowany w specyficznych warunkach. Na Ziemi i na Wenus nie ma takich warunków. Na naszej planecie fosforowodór jest produkowany przez beztlenowe mikroorganizmy lub procesy przemysłowe. A na Wenus? Wiele wskazuje na to, że może być biosygnaturą, czyli dowodem na istnienie organizmów żywych. Niewykluczone jednak, że fosforowodór na Wenus powstaje w wyniku jeszcze innych, nieznanych nam procesów.
