Nowe badanie kliniczne sugerują, że ograniczenie przyjmowania pokarmu do 10-godzinnego przedziału czasowego każdego dnia może odmienić życie wielu na lepsze.
Według nich takie podejście do diety jest korzystnym sposobem leczenia zespołów metabolicznych, takich jak cukrzyca lub choroby serca. 12-tygodniowe badanie pilotażowe ujawniło, że interwencja żywieniowa w połączeniu z przepisanymi lekami poprawiła wyniki zdrowotne pacjentów.
Jest to ściśle powiązane z dietą „regularnego postu”, „IF”, czy intermittent fasting, o której pisaliśmy już wcześniej. Dlatego też odsyłam niezapoznanych i ciekawych tutaj. W skrócie – mowa o niespożywaniu niczego w określonym przedziale czasowym w ciągu doby.
Jedną z teorii leżących u podstaw tych strategii żywieniowych jest to, że ograniczenie jedzenia do ograniczonego okresu czasu lepiej synchronizuje spożycie kalorii z rytmami dobowymi. Badania epidemiologiczne wykazały, że większość ludzi rozkłada przyjmowanie pokarmu na co najmniej 15 godzin dziennie. Każdego dnia zaledwie 10 procent ludzi spożywa wszystkie posiłki w ciągu 12 godzin i dlatego nowe badanie miało na celu sprawdzenie, czy 10-godzinny okres odżywiania może równie korzystny.
Aby przetestować strategię odżywiania na ludziach, zespół naukowców z Salk Institute i University of California w San Diego przeprowadził badanie pilotażowe. Zrekrutowano w jego ramach 19 osób, które klasyfikowano jako otyłe i leczone farmakologicznie. Co ważne, wszyscy badani stwierdzili, że do tej pory jadali przez co najmniej 14 godzin dziennie.
To właśnie uległo u nich zmianie – oprócz polecenia kontynuowania regularnej diety i ćwiczeń, musieli jadać wyłącznie przez 10 godzin każdego dnia, przesiadując kolejne 14 bez żadnego posiłku.
Wyniki? Średnie zmniejszenie indeksu masy ciała o od trzech do czterech procent w całej grupie po trzech miesiącach, a w krótszym okresie poprawa ogólnego poziomu energii i jakości snu, obniżenie poziomu cholesterolu i ciśnienia krwi pod koniec 12-tygodniowego badania.
