Zespół badawczy zarządzany przez C. Pennock i J. van Loona postanowił przeprowadzić analizy fal radiowych pochodzących z sąsiedniej galaktyki, zwanej Wielkim Obłokiem Magellana. Do zebrania danych posłużył teleskop Australian Square Kilometre Array Pathfinder (ASKAP).
Wielki Obłok Magellana jest galaktyką graniczącą z naszą Drogą Mleczną i jest znany jako satelitarna karłowata galaktyka spiralna. Znajduje się on około 158 200 lat świetlnych od Ziemi i jest domem dla dziesiątek milionów gwiazd.
Czytaj też: Teleskop Hubble’a uchwycił dwie galaktyki. Zobaczcie obiekty tworzące gromadę w Perseuszu
Dzięki niewielkiej odległości dzielącej obie te struktury, astronomowie mają idealną okazję do zbierania informacji związanych między innymi z powstawaniem gwiazd czy ich ewolucją. W tym przypadku, dzięki ASKAP, udało się wykonać rekordowo ostre zdjęcia Wielkiego Obłoku Magellana oraz zbadać tamtejsze szczególnie aktywne regiony formowania gwiazd.
Wielki Obłok Magellana jest tzw. galaktyką karłowatą, satelitą Drogi Mlecznej
Ustalenia badaczy są dostępne na łamach Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Co ciekawe, działania astronomów są związane z projektem Evolutionary Map of the Universe (EMU) w ramach którego miałoby dojść do skatalogowania nawet 40 milionów galaktyk.
Warto podkreślić, że Wielki Obłok Magellana nie był jedynym obiektem badań astronomów. Przy okazji zwrócili oni uwagę na bardziej odległe obiekty, takie jak Mgławica Tarantula oraz galaktyki oddalone o miliony do miliardów lat świetlnych od Ziemi. Szczególne zainteresowanie naukowców wzbudzały regiony aktywnego formowania gwiazd, w których proces ten zachodzi w niezwykle wysokim tempie. Połączenie danych z ASKAP z pochodzącymi z innym instrumentów umożliwiło dokładniejsze poznanie opisywanego zjawiska.
Czytaj też: Gigantyczny Teleskop Magellana będzie naprawdę potężny. Jak powstają jego lustra?
Przy tak wielu gwiazdach i mgławicach znajdujących się w jednym miejscu zwiększona ostrość obrazu odegrała kluczową rolę w odkrywaniu gwiazd emitujących fale radiowe i zwartych mgławic w Wielkim Obłoku Magellana. Widzimy wszelkiego rodzaju źródła radiowe, od pojedynczych, młodych gwiazd po mgławice planetarne, które powstają w wyniku śmierci gwiazd takich jak Słońce.
Jacco van Loon, Keel University.
