Korzystając z instrumentów ALMA (Atacama Large Millimeter Array), CARMA (Combined Array for Research in Millimeter-Wave Astronomy) oraz Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, astronomowie natrafili na kosmiczny bumerang znajdujący się w obrębie galaktyki NGC 4921.
Galaktyka ta wchodzi w skład gromady Abell 1656, która jest częścią konstelacji Warkocza Bereniki. Naukowcy zauważyli, że z jej terenu są emitowane strumienie gazu, które w pewnym momencie zataczają koło, by powrócić do punktu wyjścia. Dokładnie ustalenia w tej sprawie są dostępne na łamach The Astrophysical Journal.
Czytaj też: Teleskop Hubble’a uchwycił dwie galaktyki. Zobaczcie obiekty tworzące gromadę w Perseuszu
Abell 1656 to gromada oddalona o 320 milionów lat świetlnych od Ziemi. Stanowi ona idealne miejsce obserwacji prowadzonych w wysokiej rozdzielczości, które obejmują zjawisko prowadzące do usuwania gazu z galaktyk. W efekcie galaktyki te tracą materię konieczną do napędzania procesu powstawania nowych gwiazd. Galaktyka NGC 4921 jest w tym przypadku szczególnie „przyjazna” pod kątem obserwacji, ponieważ jest masywna i zwrócona w stronę Słońca.
Kosmiczny bumerang został zaobserwowany na terenie galaktyki NGC 4921
William Cramer z Arizona State University oraz jego współpracownicy stworzyli wysokorozdzielczościową mapę gęstego gazu molekularnego z NGC 4921. To właśnie za jej sprawą udało się zaobserwować niezwykłe struktury w postaci długich włókien gazu połączonych z nowo powstającymi gwiazdami. Gaz ten za sprawą pól magnetycznych jest bardziej odporny na rozrywanie, dzięki czemu – w przeciwieństwie do pozostałych obłoków – utrzymuje się w miejscu.
Czytaj też: Wielki Obłok Magellana i inne galaktyki zobrazowane w szczegółach. Pomógł teleskop ASKAP
Zamiast zostać wyrzuconym i nigdy nie powrócić, część tego gazu porusza się niczym bumerang: jest wyrzucana, ale następnie krąży i opada w kierunku swojego źródła. Jeśli ten gaz powraca do swojej galaktyki, to może uformować nowe gwiazdy. […] Efekt bumerangu jest istotny z kilku powodów. Dostarcza twardych dowodów na ewolucję galaktyk. Potwierdza długo utrzymywaną teorię na temat rozwoju galaktyk; oraz pomaga astronomom próbującym przewidzieć tempo narodzin nowych gwiazd.
William Cramer, Arizona State University
