Reklama
aplikuj.pl

Ten dinozaur był dawniej drapieżnikiem szczytowym. Dziś nie wzbudzałby większego respektu

Ten dinozaur był dawniej drapieżnikiem szczytowym. Dziś nie wzbudzałby większego respektu

Na terenie dzisiejszej Walii ok. 200-215 milionów lat temu żył dinozaur należący do gatunku Pendraig milnerae. I choć był on ówczesnym drapieżnikiem szczytowym, to obecnie mógłby przestraszyć co najwyżej jamnika.

Drapieżnik ten miał bowiem około metra długości (i to wraz z ogonem). Poruszając się na dwóch nogach, był mięsożercą stanowiącym jednego z pierwszych ewolucyjnych przedstawicieli drapieżnych gadów. Nie miałby więc najmniejszych szans w starciu z żyjącymi znacznie później mięsożernymi dinozaurami, takimi jak na przykład ikoniczny T. rex.

Czytaj też: Szczątki tego dinozaura zawierają cząsteczki organiczne. Czy uda się wyodrębnić z nich DNA?

Ten dinozaur był dawniej drapieżnikiem szczytowym. Dziś nie wzbudzałby większego respektu

Co ciekawe, skamieniałości Pendraig milnerae znaleziono już dziesiątki lat temu, ale dopiero teraz udało się zidentyfikować ich właściciela. Na czele zespołu badawczego stanęła Susannah Maidment, ale przełom w paleontologicznym śledztwie nastąpił dzięki pomocy Angeli Milner z Natural History Museum w Londynie.

Dinozaur z gatunku Pendraig milnerae miał około metra długości

Milner, jako specjalistka od teropodów, pomogła w przeszłości zidentyfikować między innymi spinozaura z gatunku Baryonyx walkeri. Prowadziła też badania poświęcone anatomii mózgu Archaeopteryksa, najstarszego znanego nauce dinozaura o budowie upodabniającej go do współczesnych ptaków.

Czytaj też: Z zabójcy w mrówkojada. Jak te dinozaury doświadczyły nietypowych zmian?

Dokładne ustalenia na ten temat są dostępne na łamach Royal Society Open Science i sugerują, że choć zwierzęta sprzed 200 milionów lat były mniejsze niż obecnie, to nawet w ich otoczeniu Pendraig milnerae nie należał do gigantów. Być może pewną rolę odegrał w tym fakt, że opisywany teropod zamieszkiwał odizolowane wyspy – tego typu środowiska sprzyjają zmniejszaniu gabarytów zwierząt. Z drugiej strony, nie ma pewności, czy skamieniałości objęte analizami należały do dorosłych, w pełni rozwiniętych osobników.