Kleopatra jest planetoidą z pasa głównego, którą po raz pierwszy zaobserwowano w 1880 roku. Jej cechą wyróżniającą jest nietypowy kształt, przywodzący na myśl psią kość.
Dokładna analiza tego kształtu była możliwa dzięki rekordowo szczegółowemu modelowaniu przeprowadzonemu przez astronomów, którzy opisali swoje ustalenia w tej sprawie na łamach Astronomy&Astrophysics.
Czytaj też: Wykonano pomiary temperatury powierzchni asteroidy Psyche. Ich rozdzielczość jest rekordowa
Realizacja tego przedsięwzięcia była możliwa dzięki wykorzystaniu Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) oraz systemu zwanego Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch (SPHERE). Zebrane w ten sposób dane posłużyły do wygenerowania trójwymiarowych modeli planetoidy Kleopatra. Okazało się między innymi, że jej długość wynosi około 270 kilometrów. Obiekt ten posiada również dwa księżyce.
Planetoida Kleopatra posiada dwa księżyce – mają kolejno 6,9 km i 8,9 km średnicy
Naturalne satelity tej planetoidy zostały nazwane AlexHelios oraz CleoSelene. Pierwszy z nich jest jest większy, a jego średnica wynosi 8,9 kilometra. Z kolei w przypadku drugiego mowa o wartości opiewającej na 6,9 kilometra. Informacje dotyczące Kleopatry i jej księżyców zostały zebrane przez SPHERE pomiędzy 2017 a 2019 rokiem.
Czytaj też: Jak powstała Westa? Astronomowie wyjaśniają kulisy narodzin słynnej planetoidy
Zdaniem naukowców, wspomniana planetoida powstała w efekcie połączenia odłamków, które zostały wyrzucone za sprawą kolizji planetoidy o żelazno-skalistym składzie. Te połączone odłamki zderzyły się następnie z innym obiektem, co nadało Kleopatrze nietypowy kształt i niezwykle szybką rotację. W ramach tej samej kolizji doszło również do oderwania pierwszego z księżyców. Dalsze analizy poświęcone planetoidzie powinny dostarczyć więcej informacji na temat jej genezy.
