NGC 6891 to mgławica planetarna wchodząca w skład gwiazdozbioru Delfina. Jej asymetryczne struktury zostały zaobserwowane dzięki Kosmicznemu Teleskopowi Hubble’a.
Na zdjęciu widać sferyczne halo zewnętrzne, które rozszerza się szybciej niż mgławica wewnętrzna. Poza tym, możemy na nim zobaczyć co najmniej dwie elipsoidalne otoczki o różnej orientacji. NGC 6891 została odkryta w 1884 roku, a jej odległość od Ziemi wynosi około 7200 lat świetlnych.
Czytaj też: Mgławica Naszyjnika powstała za sprawą kosmicznego konfliktu. Zobaczcie, jak wygląda
Znana również pod nazwami BD+12 4266, HD 192563 oraz IRAS 20127+1233, mgławica składa się z gazu, który został zjonizowany przez centralnego białego karła. Obiekt ten pozbawił elektronów atomy wodoru wchodzące w skład NGC 6891. Gdy te naenergetyzowane elektrony powracają ze stanu o wyższej energii do stanu o niższej energii, następuje emisja energii w postaci światła, co z kolei powoduje świecenie gazu w mgławicy.
NGC 6891 to mgławica planetarna oddalona o około 12 000 lat świetlnych od Ziemi
Analizując ruchy włókien zaobserwowanych we wnętrzu mgławicy i otaczających tamtejszego białego karła, astronomowie doszli do wniosku, że jedna z powłok ma 4800 lat, podczas gdy zewnętrzne halo – około 28 000 lat. Sugeruje to, iż na przestrzeni tysięcy lat doszło tam do serii eksplozji wywołanych przez umierającą gwiazdę.
