W oparciu o szczegółowe analizy obejmujące 191 olbrzymów, naukowcy zyskali narzędzia umożliwiające im lepsze zrozumienie tych obiektów. Ich dokonania posłużą do wyjaśnienia, jaki los może czekać Słońce.
Badania w tej sprawie nie są szczególnie nowe, ponieważ do ich rozpoczęcia doszło w 1997 roku. Właśnie wtedy astronomowie korzystający z Palomar Testbed Interferometer (PTI) wchodzącego w skład Obserwatorium Palomar przeprowadzili pierwsze pomiary olbrzymów. Czym w ogóle są te obiekty? Gwiazdami znajdującymi się na jednym ze stadiów swojej ewolucji, co będzie również dotyczyło Słońca, które za kilka miliardów lat powinno stać się czerwonym olbrzymem.
Czytaj też: Wirtualna czarna dziura pokazuje, które gwiazdy przetrwają, a które nie
I choć PTI został wyłączony z użytku w 2008 roku, to członkowie zespołu badawczego do samego końca wykorzystywali go do zbierania danych. Później musieli przerzucić się na inne instrumenty, między innymi teleskopy wchodzące w skład Obserwatorium Lowella. Swój udział w prowadzeniu badań mieli również amatorscy obserwatorzy nieba.
Artykuł na ten temat jest dostępny na łamach The Astrophysical Journal i opisuje między innymi przypuszczalne losy naszej gwiazdy. Olbrzymy różnią się zarówno od gwiazd ciągu głównego jak i gwiazd karłowatych. Pozbawione wodoru potrzebnego do prowadzenia syntezy jądrowej mają wyższą jasność i promień od innych gwiazd o podobnych temperaturach. Jak duże są te różnice? Mowa o jasności nawet kilka tysięcy razy wyższej od Słońca i promieniu większym o kilkaset razy.
Słońce za kilka miliardów lat stanie się czerwonym olbrzymem
Słońce w pewnym momencie także stanie się czerwonym olbrzymem. Po zwiększeniu swoich rozmiarów pochłonie Merkurego i Wenus, a niewiadomy los czeka również naszą planetę. Na tym niewiadome się nie kończą, ponieważ przewidywania dotyczące powiększania rozmiarów gwiazd są mało precyzyjne i rozciągają się od dziesięcio- do stukrotności.
Czytaj też: Gwiazdy podobne do Słońca pochłaniają swoje planety. Zjawisko jest zaskakująco powszechne
Co ciekawe, w 2003 roku przeprowadzono badania 85 olbrzymów, lecz te nowsze cechują się wyższą precyzją pomiarów. Było to poważną zaletą PTI, który zebrał duże ilości danych. Jak wyjaśnia główny autor nowej publikacji, Gerard van Belle, żadne inne badanie w tej sprawie nie ma podobnych „gabarytów” co przeprowadzone przez jego zespół. Jeśli chodzi natomiast o precyzję przeprowadzonych pomiarów, to jest ona od dwóch do czterech razy wyższa niż wcześniej.
