Kosmiczny Teleskop Hubble’a to już prawdziwy weteran w zakresie obserwacji kosmosu. Jego działanie rozpoczęło się ponad 30 lat temu i pomimo tego faktu instrument nadal potrafi dostarczyć pięknych zdjęć wszechświata. Najnowsze z nich jest związane z galaktyką tracącą symetrię.
Bo choć większość galaktyk spiralnych cechuje się wysoką symetrią, to nie musi to być regułą. Za dowód niech poświadczą obrazy ukazujące NGC 2276, znajdującej się na terenie gwiazdozbioru Cefeusza. Na pierwszy rzut oka sprawia ona wrażenie jednej z wielu galaktyk spiralnych, jednak dokładniejsze spojrzenie na jej budowę pozwala zauważyć niezwykle dziwny kształt.
Czytaj też: Mosty z ciemnej materii łączą okoliczne galaktyki. Zobaczcie nową mapę
Na terenie NGC 2276 występują dwa różne zjawiska odpowiadające za tę nietypowość. W prawym górnym rogu zdjęcia widać, że jedno z ramion spiralnych wydaje się odrywać od głównej części galaktyki. Dzieje się tak za sprawą innej pobliskiej struktury, zwanej NCG 2300. Powoduje ona grawitacyjne przyciąganie NCG 2276 i prowadzi do jej zakrzywiania. Z kolei po lewej stronie fotografii znajduje się o wiele więcej niebieskich obszarów niż w pozostałej części galaktyki. To właśnie na ich terenie dochodzi do formowania młodych, niezwykle aktywnych gwiazd. Ta dynamika jest napędzana przez oddziaływania galaktyki z obłokami gorącego gazu, wypełniającego obszar pomiędzy gromadami galaktyk.
Jeśli chodzi o przestrzeń między galaktykami, to panuje o niej błędne przekonanie zakładające, że jest ona całkowicie pusta. Rzeczywistość jest jednak zgoła odmienna, ponieważ w tej przestrzeni mogą znajdować się gazy takie jak wodór i hel, a nawet cięższe pierwiastki, na przykład żelazo. Kiedy taka materia zbliży się do jednej z galaktyk, w tym przypadku do NCG 2276, może ona pod wpływem grawitacji zacząć się kumulować i dostarczać składników budulcowych do tworzenia nowych gwiazd.
Czytaj też: Droga Mleczna dojrzała szybciej niż sądzono. Kiedy się to stało?
Warto podkreślić, że NGC 2276 jest tzw. galaktyką spiralną z poprzeczką. Należy więc do tej samej klasy co Droga Mleczna. Po raz pierwszy zaobserwowano ją pod koniec XIX wieku, a autorem tego odkrycia był Friedrich Winnecke. Ten niemiecki astronom udokumentował również dziesięć komet i słynął z badań poświęconych gwiazdom podwójnym.
