Porównując cechy psich i wilczych szczeniąt, naukowcy zauważyli, że te pierwsze rodzą się z umiejętnością rozpoznawania ludzkich gestów, podczas gdy drugie – nie.
Autorzy badania opisali swoje ustalenia na łamach Current Biology i sugerują, że udomowienie psów doprowadziło do pojawienia się u nich szeregu różnic względem wilków. Poza tym, naukowcy udowodnili, że społeczne umiejętności czworonogów są właśnie następstwem udomowienia.
Czytaj też: Dlaczego małe psy są bardziej agresywne?
Na potrzeby eksperymentu przeprowadzono obserwacje 44 psich i 37 wilczych szczeniąt, które miały od 5 do 18 tygodni. Naukowcy postawili sobie za cel zbadanie zdolności poznawczych tych zwierząt. Warto mieć na uwadze fakt, iż wilki niemal od początku przebywały w towarzystwie ludzi, dzięki czemu można było ocenić, na ile ich zachowania są następstwem wrodzonych cech, a na ile wynikają z przebywania w pobliżu człowieka.
W eksperymencie wzięły udział 44 psy i 37 wilków
Z kolei psie szczenięta zostawały pod opieką matek aż do szóstego tygodnia życia. Kolejne dwa tygodnie spędzały natomiast z rodzeństwem. W teorii wilki powinny być więc w większym stopniu przyzwyczajone do obecności człowieka, podczas gdy psy – w mniejszym. Jak możecie się domyślić, autorzy badania doszli do zupełnie odmiennych wniosków.
Test właściwości poznawczych polegał na wskazywaniu czworonogom miski z jedzeniem przy pomocy gestów. Chodziło o przekonanie się czy szczeniaki są w stanie zrozumieć, co chcą im przekazać ludzie. Okazało się, że psie szczeniaki dwukrotnie częściej kierowały się do misek wskazywanych przez ludzi. Wiele z nich robiło to już przy pierwszym podejściu.
Czytaj też: Udało się odczytać RNA wilka sprzed 14 tysięcy lat
Aby przekonać się, że wnioski płynące z eksperymentu nie są dziełem przypadku, naukowcy postanowili przeprowadzić kolejny. W jego ramach w pojemniku umieszczono smakołyki, a następnie obserwowano, jak czworonogi próbują się do nich dostać. O ile wilki zazwyczaj próbowały zdobyć jedzenie na własną rękę, tak psy dążyły do nawiązania kontaktu wzrokowego z człowiekiem. Co ciekawe, kiedy w grę wchodziły testy oceniające właściwości poznawcze, które nie łączyły się z typowo społecznymi umiejętnościami, między psami i wilkami nie obserwowano większych różnic.
