Paleontologom udało się ustalić, że początek końca dinozaurów na Ziemi nastąpił wiosną… jakieś 66 milionów lat temu.
Badaniami w tej sprawie zajął się międzynarodowy zespół naukowców pod zarządem przedstawicieli Florida Atlantic University. Celem ich działań było ustalenie, w której części roku doszło do uderzenia asteroidy Chicxulub w powierzchnię naszej planety. Szacuje się, że w następstwie tych wydarzeń doszło do wyginięcia dinozaurów i 75 procent ziemskiego życia.
Czytaj też: Pancerny dinozaur z ogonem przypominającym maczugę. W czym tkwił sekret tego osobnika?
Oczywiście może się to wydawać dość komiczne, że naukowcy określają tę datę z dokładnością rzędu milionów lat, a jednocześnie są w stanie określić, w której porze roku doszło do uderzenia. W praktyce jest to jednak zrozumiałe, o czym możemy się przekonać analizując wyniki badań opublikowanych na łamach Scientific Reports. Wynika z nich, że początek końca trwającej 165 milionów lat obecności dinozaurów na Ziemi miał miejsce wiosną.
Przejdźmy jednak do tego, w jaki sposób autorzy badań doszli do przedstawionych wniosków. Okazuje się, że pory roku są ściśle powiązane z pewnymi funkcjami biologicznymi. Innymi słowy, na przykład okresy reprodukcyjne czy też interakcje pomiędzy gospodarzami a pasożytami, są związane z porą roku. Ta wiedza przyczyniła się do znalezienia odpowiedzi na pytanie o to, kiedy dokładnie doszło do uderzenia asteroidy Chicxulub w półwysep Jukatan.
Dinozaury wyginęły na skutek uderzenia asteroidy Chicxulub
Wydarzenia sprzed 66 milionów lat nadal są dość niejasne, a ich kompletowanie umożliwia nie tylko lepsze zrozumienie przeszłości, ale również tego, co nas czeka w przyszłości w związku z postępującymi zmianami klimatu. Wykorzystując metodę radiometryczną, stratygrafię oraz analizy pyłków kopalnych, skamieniałości i warstwy bogatej w iryd gliny, Robert DePalma ustalił w 2019 roku, że stanowisko Tanis znajdujące się w Dakocie Północnej odpowiada ramom czasowym uderzenia asteroidy Chicxulub.
Czytaj też: Z drapieżnymi dinozaurami nie mielibyśmy szans. Ani w walce, ani w sprincie
Charakterystyczna struktura i wzór linii wzrostu w rybich ościach pochodzących z tego miejsca, sugerują, że wszystkie badane ryby zginęły podczas wiosenno-letniego etapu wzrostu. Zespół badawczy wykorzystał również analizy oparte na fluorescencji rentgenowskiej metodą synchrotronową, dzięki którym był w stanie precyzyjnie datować złoże. Badania mają jednak trwać dalej, a ich autorzy będą dążyli do poznania kolejnych tajemnic apokalipsy sprzed 66 milionów lat.
