Naukowcy z American Chemical Society uważają, że istniejące metody produkcji nanowłókien są skomplikowane, powolne lub niepoprawne, bo zapewniają nie pojedyncze, a zbite nanowłókna. Ich celem stało się więc ulepszenie produkcji nanowłókien, w czym zainspirowali się jedwabnikami (owadami wytwarzającymi jedwab).
Jak odwzorowanie jedwabników pozwoliło na ulepszenie produkcji nanowłókien?
Jedwabnik szybko i łatwo wytwarza własne, wysokiej jakości ultracienkie włókna jedwabiu, wydzielając swoją lepką ślinę na powierzchnię, a następnie odciągając głowę do tyłu i tym samym wciągając ślinę w długą nić. Naukowcy odtworzyli ten proces w technice znanej jako przędzenie kierowane mikroadhezją, które polega na wpychaniu układu mikroigieł w kawałek pianki nasączonej roztworem tlenku polietylenu, a następnie wyciąganiu ich z powrotem.
Czytaj też: Zamiast do kompostownika trafia do drukarki 3D. Jak Polacy drukują z chleba?
W miarę wycofywania igieł, każda z nich wyciąga z gąbki cienką nić polimeru. Nici te szybko wysychają, po czym można je przeciąć i wykorzystać. Poprzez naśladowanie różnych sposobów poruszania głową przez jedwabnika podczas produkcji włókien jedwabiu, możliwe jest również tworzenie różnych rodzajów nanowłókien.
