Naukowcy zwrócili uwagę na anomalię klimatyczną z okresu I wojny światowej, która prawdopodobnie zwiększyła śmiertelność zarówno w czasie tego konfliktu, jak i następującej po nim pandemii.
Ulewne deszcze i niezwykle niskie temperatury wpłynęły na wyniki wielu bitew na froncie zachodnim w latach 1914-1918. W szczególności złe warunki odegrały rolę w bitwach pod Verdun i Sommą, podczas których zginęło lub zostało rannych ponad milion żołnierzy. Zła pogoda mogła również zaostrzyć przebieg pandemii „hiszpanki”, która w latach 1917-1919 doprowadziła do 50-100 milionów zgonów.
Autorzy publikacji dostępnej na łamach GeoHealth przeanalizowali rdzeń lodowy pobrany z lodowca w Alpach w celu odtworzenia warunków klimatycznych w latach wojny. Stwierdzili, że nietypowy napływ powietrza znad północnego Oceanu Atlantyckiego wpłynął na pogodę na Starym Kontynencie w latach 1914-1919. Nieustanne opady deszczu i zimno spowodowane tym zjawiskiem wpłynęły również na migrację kaczek krzyżówek, głównych żywicieli szczepów wirusa grypy H1N1.
Wspomniane kaczki, zamiast migrować na północny wschód do Rosji, pozostały na terenie Europie Zachodniej jesienią 1917 i 1918 roku z powodu złej pogody. To z kolei przyspieszało transmisję wirusa odpowiedzialnego za pandemię. Co więcej, obfite opady deszczu również najprawdopodobniej potęgowały problem – podobną zależność zaobserwowano w przypadku koronawirusa SARS-CoV-2. Kiedy naukowcy przeanalizowali śmiertelność z okresu I wojny światowej, zauważyli, że trzy zaobserwowane szczyty miały miejsce w okresach niskich temperatur i ulewnych deszczy.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
