Świątynia, znajdująca się na terenie archeologicznym Huaca El Toro, znajduje się w dolinie Zaña w północno-zachodnim Peru. Jest to pierwsza megalityczna świątynia wykonana z dużych kamieni, znajdująca się w tej dolinie, która jest umiejscowiona pomiędzy dwiema rzekami, które łączą się w jedną.
Starożytny kult, którego członkowie oddawali cześć wodzie, prawdopodobnie zbudował świątynię na obszarze, gdzie powstaje nowa rzeka. Położenie świątyni pomiędzy rzekami i obecność otaczających ją „pocitos”, czyli małych studni, których starożytni używali do przewidywania pór deszczowych, ukazują znaczenie wody dla ówczesnych ludzi.
Świątynia została zbudowana przy użyciu różnej wielkości dużych, rzeźbionych skał, które zostały przeniesione na ten obszar z gór oddalonych o około 3 kilometry. Uważa się, że świątynia została opuszczona około 250 r. p.n.e., a następnie wykorzystana jako miejsce pochówku przez lud Chumy, który około 1300 r. ponownie zajął to miejsce.
Zespół badawczy odkrył 21 grobowców na terenie świątyni. 20 należało do ludu Chumy, jeden natomiast do nieznanego, dorosłego mężczyzny. Ciała były ułożone od wschodu na zachód i pochowane wraz z pojedynczymi ofiarami. Z kolei dorosły mężczyzna otrzymał ceramiczną butelką.
Wykopaliska ujawniły również, że świątynia zajmowana była w trzech etapach – pierwszy między 1500 r. p.n.e. a 800 r. p.n.e., kiedy to ludzie budowali fundamenty konstrukcji z gliny w kształcie stożka. Drugi miał miejsce między 800 r. p.n.e. a 400 r. p.n.e., kiedy to megalityczna świątynia została zbudowana pod wpływem cywilizacji przedinkaskiej znanej jako Chavin. Z kolei trzeci wystąpił między 400 r. p.n.e. a 100 r. p.n.e., kiedy to ludzie dodali okrągłe kolumny, które służyły do podtrzymywania dachu świątyni.
