Naukowcy wykorzystują zjawisko stanowiące swego rodzaju kosmiczne echo w celu lepszego zrozumienia tego, jak zachowuje się czarna dziura oraz jej otoczenie.
Zachowanie materii wpadającej do wnętrza czarnej dziury stanowi cenną wskazówkę dotyczącą rozmiarów i otoczenia tego obiektu. Dzieje się tak, ponieważ przestrzeń wokół jest zniekształcona pod wpływem niezwykle silnej grawitacji.
Celem badań astronomów, którzy korzystali z obserwatorium XMM-Newton, była analiza zachowania czarnej dziury znajdująccej się w galaktyce IRAS 13224-3809. Fluktuacje jasności tego obiektu są szczególnie duże, przez co zyskał on miano jednego z najbardziej zmiennych źródeł promieniowania rentgenowskiego. Aby określić jej masę, trzeba było obserwować zachowanie pochłanianej przez nią materii, a dokładniej, echa światła tej materii.
W ten sposób udało się odnotować szybką, nieoczekiwaną zmianę rozmiaru korony, która utworzyła się z rozgrzanego dysku materii wpadającej do czarnej dziury. Oszacowanie masy, prędkości wirowania i akrecji dotyczące dużej liczby takich obiektów jest kluczem do zrozumienia działania grawitacji w całym Wszechświecie. Poza tym, jako że czarne dziury są niemal nierozłącznie związane z galaktykami, badania nad nimi pomogą lepiej opisać historię Drogi Mlecznej oraz innych galaktyk.
