Daniel Garcia Martínez, badacz z CENIEH przeprowadził badania, których wyniki ukazały się na łamach Journal of Anatomy. Dotyczą one… kręgów szyjnych neandertalczyków, które mogą sugerować, że różnorodność genetyczna naszych przodków była niska, co ograniczało ich zdolność do przystosowania się do ewentualnych zmian środowiskowych.
Neandertalczycy występowali na kontynencie europejskim do ok. 30 000 lat temu, a ich zniknięcie nadal pozostaje tajemnicą. Prowadzone są prace nad odczytaniem ich genomu w celu określenia różnorodności genetycznej. Podobne badania skupiają się na analizie różnych cech anatomicznych, które można wykrywać dzięki znajdowanym szczątkom.
W tym przypadku badacze skupili się na tzw. dźwigaczu, kręgu szyjnym, którego warianty anatomiczne są ściśle związane z różnorodnością genetyczną. W efekcie, im większa przewaga wariantów anatomicznych, tym mniejsza różnorodność genetyczna populacji. W przypadku Homo sapiens, warianty anatomiczne dźwigacza zawierają jedną lub więcej odmian anatomicznych w prawie 30% przypadków.
Czytaj też: Kto jest bliższy genetycznie: ludzie, neandertalczycy czy niedźwiedzie brunatne i polarne?
Miejscem działań archeologów była Krapina, miejsce liczące około 130 000 lat. To tam znaleziono największą liczbę neandertalskich szczątków, co sprawia, że są one szczególnie interesujące pod kątem analizy różnorodności genetycznej tego gatunku. Wszystkie osobniki mogły bowiem należeć do tej samej populacji.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
