Kurt Ehler był głównym autorem pracy z 2014 roku, która skupiała się na tym, dlaczego zachód słońca Marsa wiąże się z niebieską barwą. Na innych planetach Układu Słonecznego również jest kolorowo – przynajmniej pod tym względem.
W efekcie zachód Słońca na Uranie powoduje, iż tamtejsze niebo zabarwia się na kolor nieieski i turkusowy. Z kolei w przypadku Tytana mielibyśmy do czynienia ze zmianą z żółtego na pomarańczowy, a następnie – brązowy. Kolory zachodu nie są jednolite, ponieważ w dużej części te odcienie zależą od właściwości atmosfery każdej z planet i sposobu, w jaki zawarte w niej cząsteczki rozpraszają światło słoneczne.
Na Ziemi atmosfera składa się głównie z azotu i tlenu, które są skuteczne w rozpraszaniu światła o krótkiej długości fali, takiego jak niebieskie i fioletowe. Inaczej jest w przypadku światła czerwonego. W efekcie możemy podziwiać niebieskie niebo w południe, ale o zachodzie i wschodzie, gdy światło słoneczne musi pokonywać większe dystansy, więcej niebieskiego światła ulega rozproszeniu.
Czytaj też: Te dwie planety oddziałują na siebie w niesamowitym kosmicznym „tańcu”
Jeśli atmosfera planety jest zdominowana przez coś innego niż gazy, zjawisko będzie przebiegało inaczej. Gęstość gazu atmosferycznego na Marsie stanowi zaledwie 1/80 tego, co znamy z Ziemi. W przypadku naszej planety cząsteczki gazu rozpraszają światło w każdym kierunku. W przeciwieństwie do tego, pył rozprasza światło głównie w jednym kierunku. Co więcej, cząsteczki pyłu rozpraszają światło czerwone pod znacznie szerszym kątem niż światło niebieskie.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
