Kompozycja wszechświata ciągle się zmienia i ewoluuje, dzięki cyklom życia gwiazd. Niedawno naukowcy utworzyli zarys tego, w jaki sposób te elementy powstają na skutek gwiazd, które eksplodują, rozpadają się i łączą na nowo.
Wszechświat przeszedł kilka bardzo interesujących zmian, w których układ okresowy – całkowita liczba elementów we wszechświecie – bardzo się zmienił” – powiedziała Jennifer Johnson. Profesor dodała również, że w ciągu 100 milionów lat po Wielkim Wybuchu nie było nic oprócz wodoru, helu i litu. Z czasem jednak zaczął powstawać węgiel, tlen oraz inne istotne pierwiastki.

Większość pierwiastków znajdujących się w układzie okresowym, od najlżejszego wodoru do cięższych pierwiastków, takich jak lorens, powstało w gwiazdach. Układ rozrósł się, odkąd odkryto nowe elementy – lub w przypadku tych syntetycznych – wyprodukowano w laboratoriach. Same podstawy rozumowania Mendelejewa dotyczące masy atomowej i bloków konstrukcyjnych wszechświata były jednak prawdziwe.

Nukleosynteza rozpoczęła się wraz z Wielkim Wybuchem, około 13,7 miliarda lat temu. Najlżejsze pierwiastki we wszechświecie, wodór i hel, były także pierwszymi rezultatami Wielkiego Wybuchu. Ale te cięższe, czyli właściwie każdy inny element układu okresowego, są w dużej mierze wytworem cyklu życia gwiazd.

Johnson powiedziała, że gwiazdy o wysokiej masie, m.in. te z konstelacji Oriona, około 1300 lat świetlnych od Ziemi, łączą elementy znacznie szybciej niż gwiazdy o niskiej masie. Łączą wodór i hel w węgiel, zamieniają węgiel w magnez, sód i neon. Gwiazdy o wysokiej masie giną, eksplodują i uwalniają elementy – od tlenu przez krzem do selenu. Mniejsze gwiazdy – takie o rozmiarze Słońca łączą wodór i hel w swoich rdzeniach. Ten hel następnie łączy się z węglem. Kiedy mała gwiazda umiera, staje się białym karłem. Te syntetyzują inne elementy, gdy łączą się i eksplodują. Wybuchający biały karzeł może wysłać wapń lub żelazo w otaczającą go przestrzeń. Scalanie gwiazd neutronowych może z kolei tworzyć rod lub ksenon. A ponieważ, podobnie jak ludzie, gwiazdy żyją i umierają w różnych skalach czasowych, skład pierwiastków we wszechświecie również zmienia się z czasem.
[Źródło: phys.org]
Czytaj też: Latające obserwatorium odkryło rolę wiatrów gwiazdowych w tworzeniu gwiazd