Za pomocą teleskopo SALT astronomowie prowadzili obserwacje mgławicy planetarnej WR 72. Odkryli węzły ubogie w wodór w centralnej części mgławicy, co może być pomocne w poszerzeniu wiedzy o naturze tego obiektu.
Mgławice planetarne to rozszerzające się powłoki gazu i pyłu, które zostały wyrzucone z gwiazdy w procesie jej ewolucji w czerwonego olbrzyma lub białego karła. Są one stosunkowo rzadkie, ale ważne dla astronomów badających chemiczną ewolucję gwiazd i galaktyk.
Szczególnym zainteresowaniem cieszą się mgławice zawierające w swoich centralnych regionach ubogą w wodór materię. W niektórych przypadkach, materiał ten pojawia się jako szereg węzłów z warkoczami kometarnymi rozciągniętymi od gwiazdy centralnej. Szczegółowe badania tego typu mgławic mogłyby rzucić więcej światła na proces ewolucji gwiazd o niskiej masie.
Okazuje się, że mgławica planetarna wokół WR 72, gwiazdy Wolfa-Rayeta, znajdująca się około 4 630 lat świetlnych dalej, jest kolejną z mgławic posiadających węzły ubogie w wodór.
Wyniki badań, uzupełnione danymi pochodzącymi z instrumentu WISE, pokazują, że mgławica WR 72 składa się z wydłużonej, prawie okrągłej aureoli (o średnicy około 7800 lat świetlnych) oraz wydłużonej i pozornie dwubiegunowej powłoki wewnętrznej, zawierającej wspomniane węzły.
Obserwacje wykazały istnienie jasnego węzła na południowy zachód od WR 72 oraz szeregu słabych rozsianych wokół gwiazdy. Astronomowie zauważyli, że niektóre z tych węzłów są wydłużone tak, jak w systemach wachlarzowatych z węzłami ubogimi w wodór wykrytymi w centralnych rejonach mgławic znanych jako A 30 i A 78. Badania wykazały, że promień liniowy powłoki WR 72 wynosi około 0,75 roku świetlnego, a typowa prędkość promieniowa węzłów wynosi 100 km/s. Według naukowców, wyniki te sugerują, że powłoka ma około 1000 lat.
