Tam, gdzie spotykają się dwie półkule Marsa, planeta jest pokryta pęknięciami. Potwierdza to, że powolne, a zarazem stabilne przepływy lodowego materiału tworzą pękniętą sieć dolin, klifów i kopców skalnych.
Mars to planeta składająca się z dwóch półkul. Są one niezwykle odmienne. Tam, gdzie regiony się spotykają, tworzą czasami obszar przejściowy wypełniony szeroką gamą intrygujących cech geologicznych, wzorów i procesów: jest to typ krajobrazu unikalny dla Marsa. Występuje on w kilku kluczowych obszarach, a szczególnie dobry przykład, nazwany Deuteronilus Mensae, można zobaczyć dzięki obrazom wykonanym przez HRSC.
Krajobraz ten wykazuje wyraźne i szeroko rozpowszechnione oznaki znaczącej, trwałej erozji. Zawiera on mieszankę klifów, kanionów, skarp, kopców, bruzd, pękniętych grzbietów i wielu innych. Cechy te zostały stworzone przez płynący materiał przecinający istniejący krajobraz i wycinający sieć krętych kanałów. W przypadku Deuteronilus Mensae najbardziej prawdopodobnym sprawcą jest płynący lód. Naukowcy uważają, że teren ten doświadczył rozległej aktywności lodowcowej w przeszłości.
Badania tego regionu przeprowadzone przez MRO wykazały, że większość zaobserwowanych tam cech rzeczywiście zawiera wysoki poziom lodu. Szacuje się, że jego zawartość w niektórych elementach wynosi do 90%. Sugeruje to, że Deuteronilus Mensae, zamiast zawierać pojedyncze oblodzone kieszenie i lodowce, może faktycznie reprezentować pozostałości starego regionalnego lodowca. Ta warstwa lodu mogła kiedyś pokrywać cały obszar, leżąc na płaskowyżu i równinach. W miarę jak klimat marsjański zmieniał się, lód zaczął się przesuwać i znikać, powoli odsłaniając skałę pod spodem.
Lodowce mogły być stosunkowo powszechne na Marsie zarówno w przeszłości, jak i obecnie. Mars Express znajduje się na orbicie Czerwonej Planety od 2003 roku. Wykorzystując HRSC, który wykonał nowe obrazy, naukowcy nieustannie mapują powierzchnię Marsa.
