Nowe badania wykazały, że gwiazdy tworzące gruby dysk Drogi Mlecznej należą do dwóch odrębnych populacji. Są to obiekty o różnych cechach, choć przez ponad dwie dekady sądzono, że gwiazdy należą do jednej gromady.
Nowy dysk, zwany MWTD, różni się od typowego dysku prędkością obrotową wokół centrum galaktyki oraz składem chemicznym. Gwiazdy tworzące TD mają prędkość obrotową wynoszącą około 180 km na sekundę, podczas gdy gwiazdy z MWTD obracają się wolniej, z prędkością około 150 km na sekundę. Gwiazdy należące do MWTD są również dwa razy bardziej ubogie w metale niż gwiazdy z TD i mają wyższą energię.
Dokładne parametry dostarczone dzięki teleskopowi Gaia oraz informacje zebrane na podstawie obserwacji 40 000 gwiazd, pochodzące z SDSS, pozwoliły dokładnie opisać MWTD za pośrednictwem wykresu.
TD i MWTD tworzą dwie różne grupy na tym wykresie – różnice dotyczą również składu. W astronomii pierwiastki chemiczne cięższe od wodoru i helu, które powstały podczas Wielkiego Wybuchu, są definiowane jako metale. Te cięższe pierwiastki chemiczne powstały podczas nukleosyntezy masywnych gwiazd, które eksplodowały w formie supernowych.
Szczególna grupa pierwiastków lekkich, takich jak magnez i tytan, w porównaniu z pierwiastkami cięższymi, takimi jak żelazo, dostarcza podstawowego parametru, który pozwala naukowcom odróżnić populacje starych gwiazd od młodszych. MWTD nie tylko posiada gwiazdy uboższe w żelazo, ale również gwiazdy te są bogatsze w pierwiastki grupy magnezowej i tytanowej (pierwiastki alfa), które sugerują wcześniejsze formowanie się TD.
Te istotne różnice pomiędzy TD i MWTD, czyli kinematyka i skład tworzących je gwiazd, sugerują, że oba dyski miały różne pochodzenie w procesie tworzenia galaktyki. Nie do końca wiadomo jednak, w jaki sposób powstała MWTD.
