Wiele się ostatnio mówi o grafenie w naukowych środowiskach i słusznie, bo ten wyjątkowy materiał ciągle skrywa przed nami masę tajemnic. Tym razem naukowcy przyjrzeli się nadprzewodnictwu w jego jednowarstwowym wydaniu.
Jednak Grafen złożony z dwuwymiarowych arkuszy atomów węgla ułożonych w sieci o strukturze plastra miodu, był tak naprawdę bardzo intensywnie badany w ostatnich latach. Oprócz różnorodnych właściwości strukturalnych materiału, fizycy zwrócili szczególną uwagę na intrygującą dynamikę nośników ładunku elektrycznego, które mogą zawierać wiele wariantów.
Techniki matematyczne stosowane do badania tych procesów fizycznych okazały się do tej pory użyteczne, ale odniosły ograniczony sukces w wyjaśnianiu „krytycznej temperatury” nadprzewodnictwa grafenu, poniżej której jego oporność elektryczna spada do zera.
Na szczęście w nowym badaniu opublikowanym w The European Physical Journal B, Jacques Tempere i współpracownicy z University of Antwerp w Belgii wykazali, że istniejąca technika nadaje się do badania nadprzewodnictwa w czystym, jednowarstwowym grafenie lepiej, niż wcześniej sądzono.
Spostrzeżenia zespołu mogą umożliwić fizykom lepsze zrozumienie różnorodnych właściwości grafenu, potencjalnie pomagając w rozwoju nowych technologii.
Zespół wykonał obliczenia przy użyciu „metody funkcji dielektrycznej” (DFM), która uwzględnia przenoszenie ciepła i masy w materiałach podczas obliczania temperatur krytycznych. Wykazując zalety tej techniki, sugerują, że może ona okazać się przydatna w przyszłych badaniach mających na celu zwiększenie i zbadanie nadprzewodnictwa w grafenie jedno- i dwuwarstwowym.
