Być może zauważyliście, że na niektórych zdjęciach powierzchni Księżyca znajdują się charakterystyczne kształty. Są to tzw. wiry, a jednym z najsłynniejszych jest Reiner Gamma, widoczny z Ziemi przy użyciu zwykłego teleskopu. Badacze kosmosu postanowili dowiedzieć się, skąd pochodzą te anomalie.
Wspomniany Reiner Gamma ma ok. 65 kilometrów długości, dlatego to on trafił pod lupę (a raczej teleskop) astronomów. Badacze są przekonani, że za tworzenie charakterystycznych kształtów odpowiada pole magnetyczne naturalnego satelity naszej planety. W przypadku Ziemi jest ono wytwarzane przez jej metaliczne jądro. Na Księżycu sytuacja jest inna, a siła pola magnetycznego jest znacznie bardziej zróżnicowana. Do takich wniosków naukowcy doszli już kilka lat temu. Teraz postanowili pójść o krok dalej i dowiedzieć się, co odpowiada za księżycowy magnetyzm.
W tym celu badacze utworzyli matematyczny model opierający się na idei mówiącej, że każdy wir znajduje się nad wąskim przedmiotem stanowiącym magnes. Model okazał się zgodny z ułożeniem tzw. jaskiń lawowych oraz dajek. Są to formacje utworzone na skutek przepływającej pod ziemią lawy. Roztopiony rdzeń Księżyca mógł więc utworzyć pole magnetyczne, które utrzymuje się w okolicach tych podziemnych tuneli. Gdyby wystarczająco podgrzać niektóre z materiałów pochodzących z powierzchni Księżyca, uwolni się z nich żelazo. W pobliżu odpowiednio silnego pola magnetycznego zostanie ono namagnesowane. W ziemskich warunkach nic takiego się nie wydarzy, bowiem znajdujący się w powietrzu tlen od razu wiąże się z żelazem.
Co ciekawe, w zeszłym roku udowodniono, że pole magnetyczne na całej powierzchni Księżyca istniało znacznie dłużej niż wcześniej sądzono. Mówi się o pomyłce rzędu 1-2,5mld lat. Najprawdopodobniej wiry księżycowe tworzą się nad podziemnymi tunelami, którymi przepływała lawa pochodząca z jądra ziemskiego satelity. Aby potwierdzić tę teorię najlepiej byłoby wysłać na Srebrny Glob łazik, który rozpocznie podziemną eksplorację.
[Źródło: popularmechanics.com; grafika: NASA]
