Fizycy z Uniwersytetu w Bazylei określili pofałdowaną strukturę, jaką cechuje się odmiana krzemu, czyli silicen.
Silicen składa się z pojedynczej warstwy atomów krzemu, ale w przeciwieństwie do ultra płaskiego grafenu z węgla, wykazuje nieregularności powierzchni, które wpływają na jego właściwości elektroniczne. Materiał ten ma chropowatość atomową, ponieważ niektóre atomy są na wyższym poziomie niż inne.
Teraz zespołowi badawczemu kierowanemu przez profesora Ernsta Meyera z Wydziału Fizyki i Szwajcarskiego Instytutu Nanonauki w Bazylei, udało się ilościowo przedstawić te niewielkie różnice wysokości i wykryć różne rozmieszczenie atomów poruszających się w zakresie poniżej 10 milionowych milimetra.
Wykazano, że badana nierówność wpływa na właściwości elektroniczne materiału. W przeciwieństwie do grafenu (doskonałego przewodnika) na srebrnej powierzchni silicen zachowuje się bardziej jak półprzewodnik:
W silicenie idealna struktura plastra miodu jest zakłócona. Niekoniecznie jest to wadą, ponieważ może prowadzić do pojawienia się interesujących zjawisk kwantowych, takich jak efekt hallu spinu kwantowego.
Metoda opracowana przez naukowców z Bazylei oferuje nowe spojrzenie na świat materiałów dwuwymiarowych oraz związek między strukturą a właściwościami elektronicznymi.
