Aż trudno uwierzyć w tak „podeszły” wiek, ale wyniki badania metodą węgla C-14 są bezsporne. Nieduży, niepozorny świerk ma ponad 9 i pół tysiąca lat!
W jaki sposób roślina ta przetrwała przez tak długi czas? Wyrosła przecież wraz z początkami cywilizacji ludzkiej na Ziemi – a to oznacza bycie milczącym świadkiem przeistaczania dzikusów w zaawansowany technologicznie gatunek, formowania i upadania pierwszych królestw, wojen, chorób, rozwoju aż po czasy nowożytne. Owszem, drzewa są tworami długowiecznymi, lecz tutaj mamy absolutnego rekordzistę.
Cóż, przyczyną jest tutaj swoiste, naturalne… klonowanie. Bo sam pień jest „młodziutki” w porównaniu z korzeniami – ma „zaledwie” sześćset lat, lecz kiedy część znajdująca się ponad ziemią obumiera, to z tego samego systemu korzeni powstaje kolejny, prawdopodobnie bardzo podobny do poprzedniego. Odkryty w 2004 staruszek, zwany przez miejscowych Old Tjikko zawsze traktowany był jako zabytek przyrody, lecz dopiero teraz mamy pewność, że jest to swoisty ewenement na skalę światową. Świerk, który jest klonem :)
Szkoda, że my- ludzie – nie potrafimy tak jak on przedłużać swego istnienia i produkować sobie nowego ciała gdy dotychczasowe robi się stare i pomarszczone…
[źródło i grafika: mymodernmet.com]
