Pole grawitacyjne żadnej planety nie jest całkowicie jednorodne. Różnice mogą wynikać chociażby z ukształtowania terenu, czy pozostałości w skorupie gęstych obiektów, takich jak duże meteoryty żelazne. Niewielkie różnice w przyciąganiu w różnych miejscach planety mogą mieć wpływ na trajektorie lotów statków kosmicznych. Z tego właśnie powodu NASA postanowiła stworzyć dokładną mapę pola grawitacyjnego Marsa – ma to umożliwić dokładniejsze przewidzenie miejsca lądowania łazików, czy, w przyszłości, misji załogowych.
Mapa grawitacyjna czerwonej planety powstawała aż 18 lat. W jej powstaniu brały udział trzy satelity: Mars Global Surveyor, Mars Odyssey oraz Mars Reconnaissance Orbiter krążyły wokół czerwonej planety przez 16 lat, a obserwacje delikatnych zmian ich orbit posłużyły właśnie do odczytania siły przyciągania grawitacyjnego nad poszczególnymi obszarami planety. Kolejne dwa lata zajęła naukowcom obserwacja wpływu czynników pozagrawitacyjnych na zmiany orbit satelitów, wszystko po to by mieć pewność, że mapa nie będzie zanieczyszczona zbędnymi elementami.
Dzięki mapie grawitacyjnej i możliwości jej porównania z topografią powierzchni planety naukowcom udało się dużo dowiedzieć o budowie wewnętrznej Marsa. Stworzono między innymi dokładne mapy grubości skorupy planety. Udało się również potwierdzić, że we wnętrzu Marsa wciąż znajduje się warstwa płynnego jądra.
Wracając z głębi planety na jej powierzchnię – badania grawitacyjne okazały się również bardzo ważne dla badań marsjańskiego klimatu, pozwoliły bowiem dokładnie określić skalę sezonowych zmian pokryw lodowych występujących na biegunach planety.
[źródło i grafika: popularmechanics.com]
