Badania prowadzone przez Chińską Akademię Nauk wskazują, że radioaktywny węgiel-14 wytwarzany w czasie naziemnych testów broni jądrowej w połowie XX wieku został znaleziony w tkankach mięśniowych skorupiaków w najgłębszych częściach oceanu. Obecność izotopów jądrowych u zwierząt żyjących do 11 km pod powierzchnią pokazuje, że zanieczyszczenia mogą docierać do najgłębszych obszarów oceanu niezwykle szybko.
Węgiel 14 jest rzadkim izotopem węgla, który pochłania każda żywa istota na Ziemi. Powstaje w atmosferze Ziemi, gdy neutrony promieniowania kosmicznego uderzają w atomy azotu. Naturalnie radioaktywna forma węgla jest absorbowana przez każdy organizm aż do jego śmierci. Naukowcy mogą, biorąc pod uwagę wpływ aktywności słonecznej na promienie kosmiczne, obliczyć, ile produkuje się węgla 14, a więc jaki jest stosunek C-14 do nieradioaktywnego C-13. W ten sposób mogą obliczyć wiek różnorakich obiektów. Niestety przyszli archeolodzy będą mieli utrudnione zadanie, ponieważ próby jądrowe w latach 1945–1980 podwoiły ilość C-14 w powietrzu.
Czytaj też: W oceanie żyją organizmy oddychające arsenem
Sztuczny C-14 został wchłonięty przez rośliny i zwierzęta, dzięki czemu jest doskonałym izotopem śladowym. Pozwala dowiedzieć się więcej o tym, jak związki chemiczne przemieszczają się w środowisku. Co ciekawe, do tej pory badacze sądzili, że dotarcie tego izotopu na dno oceanu zajmie tysiące lat. Stało się to jednak znacznie szybciej. Zdaniem chińskich naukowców winowajcami w tej sytuacji są niewielkie organizmy, m.in. plankton. Wychwytuje on izotopy dryfując na powierzchni, a następnie opada, gdzie jest zjadany przez skorupiaki. W ten sposób ślady C-14 tak szybko dotarły do rowów oceanicznych.
Samo w sobie nie stanowi to zagrożenia dla środowiska, ale pokazuje, jak zanieczyszczenia mogą dotrzeć do najgłębszych obszarów oceanu w bardzo krótkim czasie.
[Źródło: newatlas.com]
Czytaj też: Naukowcy studiują postępujący olbrzymi wir na oceanie o wielkości Kolorado z kosmosu
