Naukowcy z Berkeley Lab opracowali coś w rodzaju „parasola słonecznego”, który może radykalnie zmniejszyć ilość gruntów potrzebnych do zagospodarowania z myślą o przemysłowych stawów odparowujących.
Same w sobie, stawy parowe są prostym sposobem na oczyszczanie ścieków zanieczyszczonych procesami przemysłowymi w różnych gałęziach przemysłu. Czy to w elektrowniach, zakładach odsalania, przemyśle naftowym, gazowym, czy litowym.
Sprowadzają się z kolei do płytkich zbiorników wodnych, które naturalnie odparowuje światło słoneczne. Finalnie woda znika, pozostawiając po sobie odpady stałe, które można łatwiej usuwać.
Problem w tym, że największe stawy w ujęciu wielkości mogą być odpowiednikami setek boisk piłkarskich w okolicy. Czasem ułożonych nawet jeden obok drugiego, co sprawia, że zajmują rozległe obszary. Tego typu rozwiązanie nie tylko wywiera bezpośredni wpływ na środowisko naturalne, ale też może stanowić bezpośrednie zagrożenie dla ptaków, które mogą pomylić stawy z naturalnymi mokradłami.
Rozwiązanie? Wspomniane parasole. W eksperymentalnym prototypie naukowcy zaobserwowali, że z ich użyciem tempo parowania jest o ponad 100 procent większe niż normalnie. To z kolei sprawia, że stawy odparowujące mogą pewnego dnia zostać znacznie zmniejszone.
Patent polega na tym, że rozciągnięty nad wodą „parasol” przepuszcza światło słoneczne po przekształceniu jego promieni z od 400 do 1500 nanometrów do ponad 3000. To sprawia, że szybkość parowania wzrasta, a zjawisko wykorzystuje fakt, że woda znacznie lepiej pochłania promieniowanie słoneczne o długości fali w podczerwieni.
Naukowcy twierdzą, że tę technologię można dopracować na tyle, że doczekają się wzrostu skuteczności o kolejne 60% (z obecnych 100%). Teraz zamierzają przeprowadzić analizy ekonomiczne technologii zarówno dla zakładów wydobywania, jak i odsalania litu. Mają także nadzieję na obniżenie kosztów produkcji, dzięki wykonaniu parasola z niedrogiego polimeru.
