Naukowcy wykryli symbiotyczny związek pomiędzy dwiema morskimi formami. Dowody na jego zachodzenia zniknęły z zapisu kopalnego na ponad 270 milionów lat.
Okazało się, że liliowce występujące na dnie Oceanu Spokojnego, u wybrzeży Honshu i Shikoku w Japonii, są porośnięte bezszkieletowymi koralowcami. Badacze przypuszczają, że w okresie paleozoiku liliowce i koralowce w bardzo dużym stopniu współpracowały ze sobą. Zapis kopalny znaleziony na dnie morskim jest wypełniony dowodami na to, że symbioza faktycznie zachodziła. Koralowce porastały łodygi liliowców, by unieść się wysoko ponad dno oceanu, gdzie prądy oceaniczne były silniejsze, a ilość pokarmu do filtrowania – większa.
Czytaj też: Skąd się bierze magnetyczny „szósty zmysł” u zwierząt? Być może kluczowe są bakterie
Około 273 milionów lat temu doszło do nie do końca wyjaśnionego zniknięcia dowodów na tę symbiozę z zapisu kopalnego. Miały wtedy wymrzeć gatunki, które uznawano za kluczowe dla zachodzenia opisywanej współpracy. Inne gatunki lilowców i koralowców, które pojawiły się w mezozoiku, po wymieraniu permsko-triasowym, nie wykazywały cech świadczących o predyspozycjach do tej współpracy.
Symbioza między liliowcami i koralowcami zniknęła z zapisu kopalnego na 273 mln lat
Teraz jednak sytuacja uległa zmianie, ponieważ na głębokości ponad 100 metrów pod powierzchnią oceanu naukowcy znaleźli dwa różne gatunki koralowców, przynależące do rodzaju Abyssoanthus, oraz Metridioidea. Oba wyrastały z łodyg japońskich lilii morskich z gatunku Metacrinus rotundus. Udział w badaniach mieli polscy naukowcy z paleontologiem Mikołajem Zapalskim z Uniwersytetu Warszawskiego na czele. We współpracy z japońskimi badaczami, Polacy prowadzili obserwacje wymienionych organizmów.
Czytaj też: Ocean Arktyczny zawiera „bomby cieplne”. To bardzo niekorzystne zjawisko
Stwierdzili, że koralowce, które przyczepiły się do liliowców prawdopodobnie nie konkurują ze swoimi gospodarzami o pożywienie. Co więcej, ze względu na bezszkieletowość, nie wpływają na elastyczność łodyg liliowców, choć istnieją przypuszczenia, że delikatnie ograniczyły ich mobilność. Nie jest jasne, jakie korzyści lilowce czerpią ze związku z koralowcami. Okazało się jednak, że – w przeciwieństwie do paleozoicznych koralowców, te współczesne nie zmieniały struktury szkieletu lilowców. Ustalenia w tej sprawie zostały opisane na łamach Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology.
