Europejska Agencja Kosmiczna opublikowała serię map opartych na zdjęciach satelitarnych. Materiały te pokazują skalę topnienia i utraty tzw. wiecznej zmarzliny na terenie Arktyki.
Wieczna zmarzlina to warstwa gleby, która przez co najmniej dwa lata jest zamarznięta. W kontekście globalnego ocieplenia jest ona kluczowa, ponieważ utrzymuje pod ziemią ogromne ilości gazów cieplarnianych, m.in. dwutlenku węgla oraz metanu. Kiedy zachodzi topnienie, pokłady tych gazów trafiają do atmosfery, potęgując zmiany klimatu.
Wspomniane gazy znajdują się pod ziemią m.in. ze względu na rozkładające się rośliny – proces gnicia prowadzi bowiem do emisji wielu substancji. Lód powstrzymuje je przed wydostaniem się na powierzchnię.
Materiały zebrane przez ESA na przestrzeni lat 2003-2017 nie nastrajają optymistycznie. Widać na nich spore różnice w pokryciu Arktyki wieczną zmarzliną. W przyszłości mają się pojawić kolejne tego typu porównania, dotyczące większego zakresu lat. Trend wzrostu temperatur sięga bowiem lat 80.
