Ognioodporność to w zasadzie nie do końca właściwy termin, ponieważ niemal wszystko, co zawiera węgiel, może być podpalone przy odpowiednio wysokiej temperaturze. Bliższym prawdy określeniem byłoby więc nazwanie niektórych materiałów trudnopalnymi.
Przykładem takiego materiału jest tworzywo sztuczne używane do produkcji blatów Corian. Wypełnia się je drobno zmielonymi bryłami z uwodnionego tlenku glinu, czyli niepalnego związku chemicznego. Wykorzystane kamienie obniżają ilość węgla dostępnego do spalania, czyniąc blat bardziej odpornym na ogień.
Paliwo i wysoka temperatura stanowią dwa „boki” czworościanu, w którym każdy bok reprezentuje elementy niezbędne do wystąpienia ognia. Pozostałe dwa są reprezentowane przez tlen i zrównoważoną reakcję chemiczną. Większość materiałów można uczynić mniej lub bardziej łatwopalnymi poprzez wyeliminowanie jednego lub więcej „boków”.
Czytaj też: Czy diament można spalić?
Czytaj też: Kiedy ludzie zaczęli wykorzystywać ogień?
W przeciwieństwie do ognioodpornych, substancje chemiczne znane jako środki spowalniające palność mogą pomóc w ograniczeniu rozprzestrzeniania się ognia. Są to m.in. chlor, brom, azot, fosfor, bor i metale. I choć rozwój nauki powoduje, że możemy czuć się coraz bezpieczniejsi w kontekście pożarów, to eksperci przyznają, że najlepszym zabezpieczeniem jest… zdrowy rozsądek.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
