Góry lodowe można z grubsza podzielić na dwa typy: pierwszy, bardzo powszechny, o różnym kształcie. Jedna z takowych odpowiada za doprowadzenie do katastrofy statku Titanic. Istnieje jednak również drugi rodzaj, tzw. płytkowa góra lodowa.
Tak, dobrze czytacie. Tego typu formacje powstają naturalnie i nie są dziełem kosmitów ani ludzi. Płytkowe góry lodowe charakteryzują się tym, że są płaskie, szerokie i długie. Powstają zazwyczaj na skutek oderwania się od krawędzi lodowców, czyli dużych bloków lodu połączonych częściowo z lądem. Ten konkretny obiekt pochodzi lodowca szelfowego Larsen C na Antarktydzie.
W efekcie oderwany fragment przypomina podłużny paznokieć, choć naukowcy zaznaczają, że często spotyka się bardziej geometryczne kształty, np. prostokątny. Na podstawie powyższego zdjęcia trudno jest ocenić realny rozmiar tej góry lodowej. Tym bardziej, że jej większa część zapewne znajduje się pod wodą. Kelly Brunt z University of Maryland twierdzi, iż średnica powinna wynosić ok. 1,5 kilometra. Dodaje również, że góra lodowa musiała się oderwać od lodowca całkiem niedawno, ponieważ jej kształt jest ostry. Wiatr i fale nie miały więc zbyt wiele czasu na jego zmianę.
Zdaniem Brunt, tego typu obiekty nie są zbyt stabilne, więc jeśli jakimś cudem znaleźlibyście się w ich pobliżu – nie zalecamy pieszych wycieczek po ich powierzchni.
[Źródło: livescience.com; grafika: NASA]
Czytaj też: Ogromna góra lodowa A68 wypłynęła w morze
