Welwiczja przedziwna – najdziwniejsza roślina na Ziemi

Welwiczja przedziwna (Welwitschia mirabilis) to osobliwość świata roślin. Mimo, że na pierwszy rzut oka wydaje się zwyczajna wcale taka nie jest.

Pień rośliny przyrasta powoli (około 1 mm rocznie). Jednak zamiast piąć się ku górze, welwiczja w głównej mierze rośnie pod ziemią. Nadziemna część pnia dorasta to 50 cm wysokości i około 100 cm średnicy, natomiast część podziemna może dochodzić do 30 m głębokości (około 10 pięter). Jest to uzasadnione ponieważ żyje w skrajnym klimacie pustyni Namib i Kaokoland (północna Namibia i południowa Angola)

Przez całe życie wydaje tylko 2 liście. Dochodzące nawet do 6 metrów długości. Pękają na podłużne pasy – już u dwuletniego osobnika nie można wskazać górnej czy dolnej strony ze względu na zwinięcie liści. Liście welwiczji żyją najdłużej ze wszystkich liści roślin – nigdy nie zrzucane żyją wraz z całą rośliną kilkaset lat. Magazynowany w nich węgiel pozwala przeżyć długie okresy suszy. Dodatkowo posiadają one aparaty szparkowe z dwóch stron liści, umożliwiające pobieranie rosy niezbędnej do przetrwania w niesprzyjającym klimacie.

Wyjątkową cechą liści jest szczególny rodzaj zachodzącej w nich fotosyntezy CAM, występujący w przybliżeniu u około 6 % roślin wyższych.

Nasiona welwiczji mają podobno zdolność kiełkowania przez 2000 lat. Dotychczas udowodniono, że są w stanie przez 48  godzin wytrzymać temperaturę 80^oC. W warunkach o wysokiej wilgotności nasiona mogą przetrwać 2 lata (czas trwania eksperymentu) w temperaturach: 20 ^oC, 5.5 ^oC oraz 16 ^oC. W obydwu przypadkach nie ma to wpływu na ich kondycję.

Na szczęście gatunek nie jest na razie zagrożony wyginięciem, jednak wiele osobników zostało przeniesionych przez prywatnych kolekcjonerów, czy ogrodów botanicznych. W Polsce welwiczje przedziwną można podziwiać w Ogrodzie Botanicznym w Poznaniu – nasiona zostały wysiane w 1972. Od tamtej pory  rośliny nikt nie podlewa, bo wystarcza jej do życia ta ilość wody, która znajduje się w powietrzu i skrapla na powierzchni ziemi.

Welwiczja przedziwna – ciekawostki

• Welwiczja przedziwna jest jedynym przedstawicielem monotypowej rodziny welwiczjowatych(Welwitschia).
• Welwiczje odkrył austriacki botanik Friedrich Welwitsch w 1859 roku, na którego cześć roślina otrzymała swoją nazwę.
• W Polsce welwiczje przedziwną można podziwiać w Ogrodzie Botanicznym w Poznaniu.
• Welwiczja przedziwna jest nazywana gatunkiem reliktowym.
• Niektórzy paleontolodzy uważają iż welwiczjowate, występowały już w Ameryce Południowej w erze mezozoicznej.
• Najbliższymi krewnymi welwiczji są rośliny z rodziny gniotowatych (Gnetaceae).
• Roślina uznawana jest za „świętego Graala” przez wielu kolekcjonerów roślin ze względu na wielce ograniczoną dostępność na rynku.
• Roślina widnieje w herbie Namibii.

Welwiczja przedziwna naprawdę jedyna w swoim rodzaju, dlatego warto ją zapamiętać jako ciekawostkę przyrodniczą.