Naukowcy z Northwestern University w Illinois stworzyli drukarkę 3D, która może wnieść wykorzystywanie ich na masową skalę na zupełnie nowy poziom. Ta „największa i najwydajniejsza drukarka w swojej klasie” nosi nazwę HARP, co przekłada się na „szybki druk w dużym obszarze”.
Oczywiście ignorancją byłoby stwierdzenie, że drukarki 3D nie są już wykorzystywane przy produkcji wszelkiego rodzaju gadżetów. Jednak nadal mowa o drukowaniu na stosunkowo małą skalę, co zarówno zwiększa koszty finalnego przedmiotu, jak i ogranicza jego nakład na rynek. Tutaj wchodzi więc prototypowe urządzenie opracowane przez naukowców, które mierzy 4 metry wysokości, ma łóżko drukujące o powierzchni 2,5 metrów kwadratowych i jest w stanie wydrukować rekordowe pół metra materiału w godzinę. Jest w stanie tworzyć przedmioty, które są twarde i trwałe, elastyczne i sprężyste, a nawet ceramiczne.
HARP jest rodzajem drukarki stereolitograficznej (SLA). Oznacza to, że zamiast wytłaczać warstwy stopionego plastiku, które następnie twardnieją, świeci wiązką światła ultrafioletowego w kadzi ciekłej żywicy, powodując, że żywica polimeryzuje się w trójwymiarowe ciało stałe w określonych obszarach. Gdy stół drukujący przesuwa się pionowo obok źródła światła, obiekty są w ten sposób budowane w kolejnych warstwach.
Problem przegrzania naukowcy rozwiązali przez zastosowanie „nieprzywierającej cieczy, która zachowuje się jak ciekły teflon”. Ciecz ta stale krąży po oknie, przez które światło UV świeci do żywicy, odprowadzając nadmiar ciepła. Ponadto ciecz służy również do zapobiegania przywieraniu utwardzonej żywicy do wnętrza drukarki. Podobno zwiększa to prędkość urządzenia stukrotnie, ponieważ drukowane przedmioty nie muszą być wielokrotnie „odcinane” od dna kadzi z żywicy.
Technologia jest komercjalizowana przez Azul 3D z północno-zachodniej firmy, a produkt końcowy ma wejść na rynek w ciągu 18 miesięcy.
