Co najmniej dwa razy od początku istnienia Ziemi, niemal cała nasza planeta zmieniła się w lodową kulę. Okresy te, zwane „Ziemią-śnieżką” miały miejsce w krótkim odstępie czasu, około 700 milionów lat temu.
Naukowcy od dłuższego czasu próbowali zrozumieć, co doprowadziło do tej potężnej epoki lodowcowej. Dwie wiodące teorie zakładały do tej pory, że albo doszło do drastycznego zmniejszenia napływu światła słonecznego bądź poważnego spadku stężenia dwutlenku węgla w ziemskiej atmosferze.
Czytaj też: Jakie plany na przyszłość ma AMD?
Niedawno mógł nastąpić przełom w sprawie, a opisujący go artykuł ukazał się na łamach Proceedings of the Royal Society A. Autorzy nowych badań sugerują, że cokolwiek wywołało epoki lodowcowe na Ziemi, najprawdopodobniej wiązało się z procesami, które w krótkim czasie zmniejszyły ilość promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni naszej planety. Mogły to być np. silne erupcje wulkanów lub mające biologiczne pochodzenie chmury, które zasłoniły naszą planetę.
Czytaj też: Z Antarktydy w niewyjaśniony sposób wydostaje się metan. Jak wpływa na klimat?
Co ciekawe, globalne epoki lodowcowe na Ziemi mają charakter tymczasowy. Wiąże się to z cyklem węglowym naszej planety. Kiedy Ziemia nie jest pokryta lodem, stężenie CO2 w atmosferze jest kontrolowane przez wietrzenie skał i minerałów. Kiedy jednak pojawia się lód, wietrzenie ma ograniczony charakter, przez co dwutlenek węgla gromadzi się w atmosferze, wywołując efekt cieplarniany. W efekcie planeta ulega rozmrożeniu.
Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News
Autorzy przytoczonych badań sądzą, że nasza planeta jest bardziej podatna na zamarzanie, jeśli napływające promieniowanie słoneczne słabnie w szybkim tempie. Nie wiadomo dokładnie, jakie jest krytyczne tempo tego zajwiska, choć badacze szacują, że Ziemia musiała doznać ok. 2-procentowego spadku w docierającym świetle słonecznym w okresie 10 000 lat, aby doszło do epoki lodowcowej o globalnym charakterze.
