23 maja swój pokaz odbębni dokument The Cold Blue podczas jednodniowego seansu, który jest na swój sposób wyjątkowy, bo przybliży historię nie człowieka, a bombowca B-17. Wszystko dzięki niedawno odkrytych materiałach filmowych sprzed kilku dekad i trzyletniej pracy Erika Nelsona, którego czterdziestoletnia kariera obejmuje produkcję filmu Grizzly Man Wernera Herzoga, serii Unsolved na History Discovery Channel i licznych filmów dokumentalnych z okresu II Wojny Światowej, w tym Holokaustu Anny Frank.
Czytaj też: Mysz Mousegun od Ragnok ma wprowadzić nowy poziom realizmu do strzelanek
B-17 „Flying Fortress” jest jednym z najbardziej znanych samolotów z czasów II Wojny Światowej. Ten czterosilnikowy bombowiec zbudowany przez Boeinga był bowiem główną bronią Stanów Zjednoczonych w kampanii powietrznej, mającej na celu unicestwienie miast i rzucenie hitlerowskich Niemiec na kolana. Jego możliwości bojowe były niezrównanie, ale kogo to obchodziło w czasach wojny?
Pierwszy seryjnie produkowany model, B-17E miał dziewięć karabinów maszynowych i ładunek bombowy o masie 1815 kilogramów. Jego charakterystyczny i ogromny ogon poprawiał kontrolę oraz stabilność podczas bombardowań na dużych wysokościach, przez co załogi wręcz uwielbiali jego ogromną, jak na tamte czasy „gładkość” lotu… i radzenia sobie z wrogim lotnictwem. Jednak jego rolę najlepiej podsumowuje generał Carlz Spaatz, dowódca amerykańskich strategicznych sił powietrznych w Europie, który powiedział, że:
Bez B-17 moglibyśmy przegrać wojnę.
Mimo setek godzin nagrań w kronice filmowej i jej pojawiania się w niezliczonych filmach dokumentalnych i dużych budżetowych hollywoodzkich filmach, nikomu nigdy nie udało się uchwycić tego, jak to było latać na misji w B-17. W bombowcu, który zrzucał bomby na niemieckie miasta, będąc jednocześnie atakowany przez myśliwce Luftwaffe i ogień przeciwlotniczy z ziemi.
Czytaj też: Zwyczajny ptak uziemił myśliwca F-35 Joint Strike
Źródło: Popular Mechanics
