W kanadyjskiej Arktyce warstwy wiecznej zmarzliny, które miały pozostać zamrożone przez co najmniej 70 lat, zaczęły się topić. Dawniej zamarznięta powierzchnia tonie i jest usiana otworami – z perspektywy zdjęć satelitarnych przypomina ona ser szwajcarski.
Wieczna zmarzlina to obszar, która pozostaje zamrożony przez co najmniej dwa lata. Stanowi on podstawę około 15% półkuli północnej i odgrywa kluczową rolę w przenoszeniu węgla z żywych organizmów do atmosfery. Dane, które niedawno przeanalizowali badacze zebrano w latach 2003–2016. Naukowcy odnotowali topienie wiecznej zmarzliny do głębokości, których nie spodziewano się, dopóki temperatura powietrza nie osiągnie poziomów, które miały się pojawić po 2090 r. Miało się tak stać zgodnie z jednym z „umiarkowanych” modeli zmian klimatu. Naukowcy uważają, że wyższe letnie temperatury, niski poziom roślinności izolacyjnej i obecność lodu w pobliżu powierzchni przyczyniły się do wyjątkowo szybkiego i głębokiego rozmrażania.
Czytaj też: Topnienie lodu na Arktyce może uwolnić dużą ilość węgla
Najbardziej uderzające dowody na występowanie tego procesu są widoczne gołym okiem. Gdy górne warstwy wiecznej zmarzliny i lodu topnieją, ziemia osiada nierówno. Krajobrazy w Arktyce Kanadyjskiej, które zazwyczaj były łagodnie pofałdowanymi wzgórzami, są teraz pokryte dziurami i małymi stawami. Ziemia w najbardziej wysuniętym na północ miejscu badań opadła o około 90 centymetrów w okresie prowadzenia badań. Topnienie ma implikacje klimatyczne dla kuli ziemskiej i bezpośrednie konsekwencje ekologiczne dla regionu. Rozmrażanie spowodowane wyższymi temperaturami powietrza grozi zaostrzeniem globalnej zmiany klimatu.
[Źródło: livescience.com]
Czytaj też: Topnienie wiecznej zmarzliny stanowi ogromne zagrożenie dla Arktyki
