Starożytne asyryjskie kamienne tablice przedstawiają najstarsze znane doniesienia o zorzach. Przedmioty pochodzą sprzed ponad 2500 lat.
Opisy zostały znalezione na trzech kamiennych tablicach, pochodzących z okresu od 655 p.n.e. do 679 p.n.e. Poprzedzają one inne znane odniesienia historyczne związane z tym zjawiskiem. Wygląda na to, że w okolicach siódmego wieku p.n.e. na Ziemi miała miejsce ogromna burza słoneczna, a zorze opisane na tablicach mogły być wynikiem tej potężnej aktywności Słońca.
Starożytne relacje o obserwacjach nieba, takie jak te na asyryjskich tablicach, pomagają naukowcom zebrać pełniejszy obraz kosmicznej interakcji między Ziemią a centralną gwiazdą Układu Słonecznego. Ponieważ obserwacje teleskopowe są prowadzone od zaledwie 400 lat, dostarczają niepełnych informacji dotyczących owej zależności.
Autorzy nowego badania przebadali 389 raportów opisujących głównie działalność planetarną i księżycową. Ale trzy zapisy dotyczyły zjawiska, które zawierało określenia takie, jak: „czerwona poświata”, „czerwona chmura” i „czerwone niebo”. Sugerowało to opis zorzy.
Dziś zorze na półkuli północnej kojarzone są zazwyczaj z regionami położonymi blisko bieguna północnego. Ale ziemskie pole magnetyczne jest dynamiczne i ciągle się zmienia, a tysiące lat temu magnetyczna północ była około 10 stopni bliżej Bliskiego Wschodu niż obecnie, zwiększając prawdopodobieństwo wystąpienia spektakularnych zórz w tej części świata. Co ciekawe, nawet pod koniec XIX wieku zorze nadal występowały w Kairze, Bagdadzie i Aleksandrii.
