Badania szczytów chmur Wenus przez sondę Akatsuki pokazują uderzającą różnorodność jeśli chodzi o prędkość wiatru. Różnice między północną i południową półkulą planety są widoczne co roku. Pierwsze drobnoskalowe obserwacje temperatur szczytowych chmur ujawniły również ich tendencję do zbiegania się w kierunku równika w nocy, w przeciwieństwie do cyrkulacji w kierunku przeciwnym zaobserwowanej w dzień. Zebrane w ten sposób dane dostarczają nowych informacji na temat tego, dlaczego wenusjańska atmosfera obraca się znacznie szybciej niż sama planeta.
Międzynarodowy zespół naukowców wykorzystał zaawansowane techniki śledzenia chmur do analizy kierunku i prędkości szczytowych chmur. W tym celu użyli danych zbieranych przez trzy lata przez urządzenie Ultraviolet Imager. Badanie wykazało, że prędkość na szczytach chmur zmienia się nie tylko w czasie, ale na północy jest zupełnie inna niż na południu. Zespół wykrył również fale atmosferyczne, które mogą oddziaływać z tym zjawiskiem.
Czytaj też: Wenus mogła utracić życie przez własne oceany
Owa asymetria między dwiema półkulami może wynikać z obecności tajemniczej substancji, która pochłania promieniowanie ultrafioletowe. Z kolei obserwacja ruchów chmur w ciągu dnia i nocy umożliwiła naukowcom określenie średniego krążenia w kierunkach północ-południe oraz wykrycie pływów termicznych, które wytwarzają fale w atmosferze i mogłyby odgrywać kluczową rolę w utrzymaniu „superobrotu”. Odkrycia sugerują, że wciąż istnieją nieznane procesy, które wpływają na tworzenie się chmur i dynamikę atmosfery.
[Źródło: phys.org; grafika: JAXA]
Czytaj też: W atmosferze Wenus może znajdować się życie
