Skalisty krajobraz, który możecie zobaczyć na poniższych zdjęciach prawdopodobnie był po raz ostatni widoczny w okresie tzw. interglacjału eemskiego. Wtedy to średnie temperatury były o ok. 2 stopnie Celsjusza wyższe niż obecnie, a poziom mórz i oceanów – o ok. 9 metrów.
Simon Pendleton i jego współpracownicy natrafili na te obszary podczas pobierania próbek na Wyspie Baffina w Kanadzie. Wyspa otoczona jest fiordami, ale jej wnętrze jest zdominowane przez wysokie, stosunkowo płaskie równiny tundrowe. Te równiny tundry pokryte są cienkimi warstwami lodu. Ponieważ krajobraz jest tak płaski, czapy lodowe nie płyną i nie ślizgają się jak typowe lodowce. Zamiast tego są względnie nieruchome i zachowują się niczym szklana gablota w muzeum.
To, co się zachowało, obejmuje arktyczne rośliny i mchy. Kiedy lód topnieje, eksponuje tę starą, delikatną roślinność. Jeśli naukowcy dotrą do nich odpowiednio szybko, mogą użyć datowania radiowęglowego, aby określić wiek tych organizmów. Łącznie badacze pobrali 124 próbki z 30 różnych miejsc na wyspie Baffin. Wszystkie stanowiska znajdowały się w odległości około 1 metra od krawędzi obecnej pokrywy lodowej. Niestety datowanie radiowęglowe pozwala cofnąć się maksymalnie o „jedyne” 40 000 lat. Autorzy badania przypuszczają jednak, że rośliny są znacznie starsze i oceniają, iż mogą mieć nawet 120 000 lat.
[Źródło: livescience.com; grafika: Earth Vision Institute]
Czytaj też: Pokrywa lodowa Grenlandii topi się niezwykle szybko
