Trzy galaktyki łączące się w jedną, a wszystko to w pobliżu kwazara, czyli galaktyki aktywnej zawierającej supermasywną czarną dziurę.
Ten efektowny widok zapewnia nie tylko wrażenia wizualne, ale jest również cennym źródłem informacji w kontekście tego, jak mogły powstać współczesne gromady galaktyk. Wydarzenia, o których mowa, miały miejsce w odległej przeszłości, około 11,5 miliarda lat temu. Stało się to w jednym z najgęstszych obszarów formowania się galaktyk we wczesnym wszechświecie.
Czytaj też: Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba zaskoczył uczonych. Takiego odkrycia nie oczekiwano
Ekstremalnie czerwone kwazary, bo o takim obiekcie mowa, są niezwykle rzadkie, a przy tym bardzo jasne. Na próżno szukać ich w naszej kosmicznej okolicy, dlatego obserwacja przeprowadzona z użyciem Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba jest tak cenna. Do powstawania tego typu kwazarów dochodzi, gdy czarne dziury w centrach masywnych galaktyk pochłaniając materię z otaczających je dysków akrecyjnych, wywołując niezwykle silne wyrzuty zjonizowanego gazu.
Najnowsze ustalenia w tej sprawie mają zostać opublikowane na łamach Astrophysical Journal Letters. Główny bohater publikacji został pierwotnie zaobserwowany przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Zaważone wtedy emisje doprowadziły astronomów do wniosku, że mogą mieć do czynienia z fuzją galaktyk.
Czarna dziur znajduje się w centrum zaobserwowanego kwazara, czyli rodzaju aktywnej galaktyki
Lepsze rozeznanie w sytuacji było możliwe dzięki inspekcji z wykorzystaniem spektrografu bliskiej podczerwieni zamontowanego na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. W takich okolicznościach badacze rozpoznali co najmniej trzy oddzielne galaktyki krążące wokół kwazara. Mapując ruch materii pochodzącej ze wczesnego wszechświata, naukowcy byli w stanie stwierdzić, że kwazar znajdował się w centrum gęstego obszaru formowania się galaktyk.
Czytaj też: Wychodzisz z domu, a na podwórku czarna dziura. A całkiem serio, to jest niedaleko
Trzy wspomniane galaktyki okrążają kwazar w odległości około 39 000 lat świetlnych, poruszając się przy tym z ogromnymi prędkościami. Pozwala to sądzić, iż gromada jest wysoce masywna, choć nie wiadomo, skąd mogłoby się tam wziąć tak dużo materii.
