Liczne przypowieści z życia Jezusa Chrystusa sugerują, że potrafił zamieniać wodę w wino, uzdrawiać chorych a nawet chodzić po wodzie. Jak reagowali na to ówcześni mieszkańcy?
Większość dowodów sugeruje, że starożytni chrześcijanie wcale nie patrzyli na Jezusa jak na magika. Jego nadprzyrodzone czyny były postrzegane przez wierzących jako cuda dokonane przez Boga. Co więcej, „różdżka” noszona przez Jezusa w rzeczywistości nie była różdżką.
Czytaj też: Czy budowa mózgu może wpływać na religijność?
Czytaj też: W jaki sposób ludzie są przyciągani przez religie i superbohaterów?
Czytaj też: W Norwegii odnaleziono świątynię Thora i Odyna
Kiedy ludzie mieli niewielki wpływ na klęski nieurodzaju czy też umierali na błahe – z pozoru dzisiejszej medycyny – przypadłości, magia dawała poczucie kontroli. Wśród jej fanów znajdowali się zarówno Żydzi, jak i politeiści. Magia została jednak zakazana w Cesarstwie Rzymskim, choć ludzie nadal praktykowali ją w zaciszach swoich domów.
Jezus – jeśli był nazywany „magikiem” to przez swoich przeciwników
Przeciwnicy działań Jezusa nazywali go magikiem, co miało stanowić swego rodzaju oszczerstwo. Ale jego wyznawcy uznawali go za zbawiciela, który czynił cuda. Dokonania Jezusa wzniosły go ponad rzymskich bogów w oczach zarówno chrześcijan, jak i nie-chrześcijan. A wspomniana różdżka była najprawdopodobniej zwykłą laską, ułatwiającą przemieszczanie się. Mogła być również symbolem władzy, ale magii – niekoniecznie.
Czytaj też: Czego o Jezusie możemy się dowiedzieć dzięki wykopaliskom w jego rodzinnym mieście?
Czytaj też: Dla kogo była tablica, o której sądzono, że strzegła grobu Jezusa?
