Nowe obrazy pokazują, że linie pola magnetycznego tworzą strukturę, która rozciąga się przez lata świetlne i może być wystarczająco potężna, aby powstrzymać okoliczny materiał przed wpadnięciem do czarnej dziury. A jeśli olbrzymie pola magnetyczne wyrzucają materiał na orbitę, która znajduje się poza zasięgiem czarnej dziury, może to wyjaśnić, dlaczego jest ona tak spokojna.
Kiedy obiekty wypadają poza horyzont zdarzeń czarnej dziury, w praktyce znikając na zawsze. Przestrzeń poza horyzontem zdarzeń jest z naszej perspektywy prawdziwie czarna. Nie ma tam nic do zobaczenia. Ale biorąc pod uwagę obraz supermasywnej czarnej dziury w galaktyce Panny, horyzont zdarzeń wokół czarnej dziury jest często zawinięty w chmury spadającego materiału. I ten materiał porusza się tak szybko i wytwarza tak duże tarcie, że świeci, tworząc światło, które astronomowie widzą z Ziemi.
Czytaj też: Supermasywna czarna dziura w naszej galaktyce jest otoczona chłodnym gazem
Sagittarius A* nie wydaje się pochłaniać zbyt wielu materiałów. Zespół podejrzewa, że te intensywne pola magnetyczne mogą być przyczyną takiego stanu rzeczy. Badacze wykorzystali teleskop SOFIA by zauważyć, że struktura pola magnetycznego spowodowała, że wszystkie cząstki skierowały się w jednym kierunku. Te cząsteczki z kolei spolaryzowały światło podczerwone przechodzące przez pył – w taki sam sposób, w jaki okulary mogą polaryzować przechodzące przez nie światło – umożliwiając badaczom ustalenie, gdzie są linie i w jakim kierunku wskazują. Naukowcy byli jednak sceptyczni co do teorii, że to właśnie te linie są odpowiedzialni za stan czarnej dziury.
Zdaniem Misty Bentz, nawet jeśli pola magnetyczne odgrywają ważną rolę w utrzymaniu Sagittarius A* w ryzach, nie oznacza to, że podobne siły działają wokół cichych supermasywnych czarnych dziur w innych galaktykach.
[Źródło: livescience.com; grafika: NASA]
Czytaj też: Stephen Hawking miał rację: czarne dziury mogą wyparować
