Homary żyją w obszarach skalistych lub błotnistych. Opierają swoje przetrwanie na niebieskim pigmencie, który pozwala im wtapiać się w otoczenie oraz unikać spojrzenia zwierząt lubujących się w spożywaniu homarów. Skąd jednak zmiana koloru na czerwony po tym, jak te skorupiaki zostaną ugotowane?
Naukowcy starali się zrozumieć te zmiany pigmentacji od lat 70. XIX wieku. Minęło ponad sto lat, zanim biochemia stała się przedmiotem zainteresowania. Jak się okazuje, kamuflaż homara jest efektem działania dwóch cząsteczek: białka zwanego crustacyaninem i karotenoidu o nazwie astaksantyna. Skorupiaki nie mogą wytwarzać własnej astaksantyny, więc czerpią ją z diety.
Czytaj też: Jak skorupiaki mogą przetrwać na dnie Rowu Mariańskiego?
Flamingi spożywają krewetki zawierające beta-karoten i dzięki temu stają się różowe. Kiedy homar je astaksantynę, zostaje ona wchłonięta przez jego ciało. Co ciekawe, astaksantyna jest czerwona, ale zmienia homary w niebieskawo-zielone. Dopiero w 2002 roku naukowcy odkryli, że crustacyanin zmienia kolor astaksantyny, zmieniając sposób, w jaki odbija ona światło. Gdy astaksantyna jest „wolna”, staje się czerwona. Kiedy wiąże się z crustacyaninem, zmienia kolor na niebieski.
Kiedy homar jest poddawany działaniu wysokich temperatur, astaksantyna znowu zostaje uwolniona, co powoduje pojawienie się jej prawdziwej, czerwonej barwy.
[Źródło: livescience.com]
Czytaj też: Ten ślimak posiada skorupę z metalu
