Naukowcy przeanalizowali sposób, w jaki spaghetti zwija się podczas gotowania. W tym celu stworzyli model matematyczny, który uwzględnia grawitację, gęstość, elastyczność i sztywność.
Każdy, kto kiedykolwiek zajmował się gotowaniem wie, że suchy makaron jest sztywny, ale w miarę gotowania zaczyna równomiernie wchłaniać wodę i staje się elastyczny. Badacze rozpoczęli od zaobserwowania, że spaghetti znajdujące się w garnku z wrzącą wodą zawsze zwisa w podobny sposób, co jest dość oczywiste, biorąc pod uwagę działanie grawitacji oraz większą elastyczność makaronu.
Ale ugotowany makaron spaghetti zwija się, co jest zadziwiające, biorąc pod uwagę fakt, że nominalnie makaron jest prosty i równomierny. Aby lepiej zrozumieć tę zależność, naukowcy przeprowadzili kilka eksperymentów, które obejmowały moczenie makaronu w wodzie o temperaturze pokojowej przez kilka godzin. Model matematyczny mógłby pomóc wyjaśnić jeszcze bardziej szczegółowo, dlaczego makaron, zamiast gotowania, nie może być po prostu moczony. Wiadomym jest, że chodzi o zachowanie skrobii w wysokiej temperaturze, ale nie znamy szczegółów na ten temat.
Początkowa prosta, elastyczna rurka, która jest zginana przez grawitację, powróci do swojego nominalnego kształtu po umieszczeniu jej na płaskiej powierzchni. Nie dzieje się tak jednak w przypadku spaghetti, które było gotowane nawet przez kilkadziesiąt sekund.
Wrząca woda przenika kolejne warstwy spaghetti, a jego rdzeń jest ostatnią częścią, która staje się miękka i elastyczna. Prowadzi to do skręcania makaronu – a co z innymi jego rodzajami, takimi jak np. bucatini? Być może będzie to kolejny etap badań.
