Na zimnej pustyni kosmosu, galaktyki kumulują się wokół gwiazd i supermasywnych czarnych dziur. Pomiędzy tymi przytulnymi gromadami galaktyk, gdzie pusta przestrzeń rozciąga się na miliony lat świetlnych, istnieje swego rodzaju gazowa autostrada.
Ta gazowa, międzygalaktyczna sieć znana jest w modelach kosmologicznych jako sieć kosmiczna. Wykonana z długich włókien wodoru pozostałych po Wielkim Wybuchu, sieć miałaby zawierać większość (ponad 60%) gazu we Wszechświecie i bezpośrednio zasilać wszystkie regiony produkujące gwiazdy w kosmosie. Na skrzyżowaniach, na których nakładają się włókna, pojawiają się galaktyki. Przynajmniej taka jest teoria.
Włókna sieci galaktycznej nigdy wcześniej nie były bezpośrednio obserwowane, ponieważ należą do najsłabszych struktur we Wszechświecie i są przyćmione blaskiem otaczających je galaktyk. Naukowcy wykonali jednak niedawno pierwszą w historii fotografię łączących się włókien.
Czytaj też: Wszechświat może być młodszy niż przewidywano
Uzyskany obraz przedstawia niebieskie włókna wodoru przecinające gromadę galaktyk, znajdujących się około 12 miliardów lat świetlnych od Ziemi. Delikatnie oświetlone ultrafioletowym blaskiem samych galaktyk, włókna rozciągają się przez ponad 3 miliony lat świetlnych. Jak zauważają autorzy badań, włókna wodoru tworzące sieć kosmiczną są tak słabe, że trudno je odróżnić od pustej przestrzeni.
Dało się je jednak zaobserwować, używając instrumentu zamontowanego na teleskopie VLT. W ten sposób badacze przyjrzeli się skupisku galaktyk znajdujących się w gwiazdozbiorze Wodnika. Światło pochodzące z nowo narodzonych gwiazd i rozdrabniających materię czarnych dziur słabo oświetlało zawirowania wodoru w tych galaktykach i pomiędzy nimi, pozwalając badaczom na mapowanie zarysu włókien wchodzących w skład sieci kosmicznej.
Obserwacje ujawniły dwie równoległe autostrady wodoru łączące punkty galaktyki na przestrzeni milionów lat świetlnych. Były one związane trzecim strumieniem gazu łączącym je po przekątnej. Zgodnie z modelami kosmologicznymi, włókna gazu zdawały się zasilać bezpośrednio najbardziej aktywne galaktyki tworzące gwiazdy, wpompowując wodór prosto do nowo narodzonych słońc i czarnych dziur.
[Źródło: livescience.com; grafika: C-EAGLE]
Czytaj też: W jaki sposób przebiega recykling w skali Wszechświata?
