Ziemia jest kulą. Fakt ten został potwierdzony, gdy Związek Radziecki wystrzelił satelitę Sputnik 1 w 1957 roku.
Istnieje jednak pewna grupa ludzi twierdzących, że nasz świat jest płaski. Płaskoziemcy zyskali popularność w ostatnich latach, w dużej mierze dzięki rozwojowi internetu. A co gdyby Ziemia faktycznie była płaska? Cóż, nie byłoby również płaskoziemców.
Aby ukształtować ciało kosmiczne w dysk (a nie kulę), trzeba by je bardzo szybko obracać. Niestety, zniszczyłoby to planetę, rozrywając ją na małe cząsteczki. W latach 50-tych XIX wieku astronom James Clerk Maxwell pokazał matematycznie, że dyskopodobny kształt nie będzie stabilny w kosmosie. Badania Maxwella przewidywały, że pierścienie Saturna będą wykonane z wielu małych, niepołączonych cząstek. Po wielu latach okazało się, że naukowiec miał rację.
Płaska Ziemia nie przetrwałaby długo. W ciągu kilku godzin siła grawitacji zmieniłaby planetę w sferoidę. Grawitacja działa jednakowo ze wszystkich stron, co wyjaśnia dlaczego planety są kulami Stabilny, stały dysk po prostu nie mógłby funkcjonować w rzeczywistych warunkach grawitacji.
A bez grawitacji sprawy obrałyby jeszcze gorszy obrót. Atmosfera zniknęłaby, ponieważ jest utrzymywana na planecie przez grawitację. Podobny los czekałby przypływy, spowodowane grawitacyjnym przyciąganiem Księżyca. To samo stałoby się zresztą z samym Srebrnym Globem.
Grawitacja jest również odpowiedzialna za warstwową strukturę Ziemi, w której najgęstsze materiały opadają w stronę rdzenia, lżejsze materiały tworzą płaszcz, a najlżejsze – skorupę. Bez tej warstwowej struktury planeta zachowałaby się inaczej. Na przykład płynny, zewnętrzny rdzeń Ziemi działa jak gigantyczny magnes, który wytwarza pole magnetyczne planety. Pomaga ono chronić atmosferę przed niszczycielskim działaniem wiatru słonecznego, który usunął atmosferę Marsa po osłabieniu pola magnetycznego Czerwonej Planety 4 miliardy lat temu.
Gdyby Ziemia była płaska, tektonika płyt – ruch sztywnych płyt tworzących skorupę planety – również przestałby funkcjonować.
