Przez wiele lat sądzono, że Jowisz pełni funkcję ochronną dla wewnętrznego Układu Słonecznego, jednak nowe doniesienia sugerują, że może być wręcz odwrotnie.
Kevin Grazier przeprowadził wiele analiz w tej sprawie, badając sposoby, w jakie Jowisz wchodzi w interakcje ze skałami kosmicznymi i jak te obiekty później się zachowują. Używając modeli komputerowych do symulacji Układu Słonecznego i lepszego zrozumienia relacji między planetami takimi jak Jowisz, Saturn i Neptun, Grazier uznał że teoria, jakoby Jowisz chronił Ziemię i wewnętrzny układ słoneczny jest całkowicie nietrafiona.
Dane potwierdzają ideę, że asteroidy mogą być transportowane w kierunku wewnętrznego układu słonecznego za sprawą dużych planet zewnętrznych, ostatecznie prowadząc je w obręb Jowisza, który następnie „rzuca ja ne pożarcie” Słońcu.
Co jest szczególnie interesujące, to fakt, że już w najwcześniejszych dniach istnienia Ziemi, oblodzone ciała i inne obiekty z zewnętrznego układu słonecznego uderzały w naszą planetę. Przyniosły one ze sobą wiele materiału, który uczynił Ziemię tym, czym jest dzisiaj. Kawałki lodu stały się wodą, a inne pierwiastki do dziś tworzą Błękitną Planetę.
Oczywiście wpływ obecności Jowisza na wyrzucanie w stronę Ziemi dużych obiektów może okazać się zgubny, dlatego naukowcy szukają ewentualnych rozwiązań w sytuacji, gdyby pojawiło się zagrożenie.
