Analiza kraterów uderzeniowych na Ryugu, wykonana dzięki wykorzystaniu danych zebranych przez Hayabusa 2, nakreśliła geologiczną historię asteroidy.
Sonda Hayabusa 2 została wykorzystana do przeprowadzenia różnych misji w celu zwiększenia naszej wiedzy na temat asteroidy Ryugu. Od czasu przybycia w jej okolice w czerwcu 2018 roku, bezzałogowy statek kosmiczny pobrał próbki i wykonał dużą ilość zdjęć.
Dane pozwoliły określić liczbę i lokalizację kraterów uderzeniowych występujących na asteroidzie. Powstały one, gdy mniejsze asteroidy lub komety uderzały w powierzchnię Ryugu. Analiza rozkładu przestrzennego i liczby kraterów może ujawnić częstotliwość zderzeń i pomóc naukowcom w określeniu wieku poszczególnych obszarów.
Do liczenia kraterów wykorzystano 340 obrazów. Następnie utworzono globalną mapę i wykonano pomiary dotyczące kraterów. Technologia LiDAR została również wykorzystana do określenia ogólnego rozmiaru Ryugu.
W zależności od rozmiarów, kratery podzielono na cztery kategorie. Kategorie od I do III zawierały odrębne kratery. Te należące do IV kategorii miały jedynie pewne cechy, które sugerowały ich „kraterowość”. Zespół badawczy był w stanie zidentyfikować wszystkie kratery uderzeniowe o średnicy od 10 do 20 m – łącznie opisano 77 kraterów.
Ponadto w ich rozmieszczeniu odkryto wzór. Najwięcej otworów znajduje się na półkuli wschodniej w pobliżu południka. Jest to obszar w pobliżu dużego krateru o nazwie Cendrillon, który jest jednym z największych na Ryugu. Z kolei na półkuli zachodniej prawie wcale nie ma kraterów, co sugeruje, że ta część asteroidy powstała później. Analiza wykazała również, że na niższych szerokościach geograficznych jest więcej kraterów niż na wyższych.
Hayabusa 2 ma zrzucić na Ziemię kapsułę zawierającą próbki powierzchni Ryugu pod koniec 2020 roku. Analiza tych próbek powinna zapewnić dalszy wgląd w asteroidę i sposób jej powstania.
