Słynne sanktuarium Inków, czyli Machu Picchu, jest uważane za jedno z największych osiągnięć architektonicznych ludzkości. Zbudowane w odległym andyjskim otoczeniu na szczycie wąskiego grzbietu wysoko nad kanionem rzeki, miejsce to znane jest z doskonałej integracji ze spektakularnym krajobrazem. Ale lokalizacja sanktuarium od dawna budzi wątpliwości naukowców: dlaczego Inkowie zbudowali swoje arcydzieło w tak niedostępnym miejscu? Badania sugerują, że odpowiedź może być związana z uskokami, które leżą pod miejscem budowy.
Wykorzystując kombinację zdjęć satelitarnych i pomiarów terenowych, naukowcy odwzorowali gęstą sieć przecinających się pęknięć i uskoków pod obiektem Światowego Dziedzictwa UNESCO. Analiza danych sugeruje, że cechy te różnią się znacznie pod względem skali, od drobnych pęknięć widocznych w kamieniach po duże, 175-kilometrowe linie, które kontrolują orientację niektórych dolin rzecznych w regionie. Ponieważ niektóre z tych uskoków są zorientowane na linii północny-wschód i południowy zachód, a inne na linii północny-zachód oraz południowy wschód, wspólnie tworzą kształt „X”. W miejscu przecięcia znajduje się Machu Picchu.
Czytaj też: Pierwsze ludzkie szczątki od ponad 40 lat znalezione w „Pompejach Majów”
Co ciekawe, inne starożytne miasta Inków, w tym Ollantaytambo, Pisac i Cusco, również znajdują się na przecięciu uskoków. Prawdopodobnie pomagały one w wydobywaniu skał wykorzystywanych do budowy. Uskoki powodowały bowiem osłabienie skał, co ułatwiało ich wycinanie. Dostarczały również wody. Poza tym sanktuaria usytuowane w tego typu miejscach zapewniały izolację od lawin i osuwisk.
[Źródło: phys.org; grafika: Rualdo Menegat]
Czytaj też: Cywilizacja Majów była nawet bardziej brutalna niż sądzono
